O czym nie wie 99% katolików - Bez komentarza...16

Kościół a Inkwizycja - O czym nie wie 99% katolików i protestantów

Chronologia Chrześcijaństwa pochodzi w dużej mierze z dzieł Karlheinza Deschnera, a także z opracowań historycznych polskich własnowierców oraz historii inkwizycji. 

Część poniższych informacje łącznie z cytatami pochodzi z dzieł Karlheinza Deschnera. Utworzona chronologia jest jedynie zestawieniem informacji podczas czytania i przeglądania książek powyższego autora i jej celem jest przypomnienie podstawowej wiedzy z zakresu historii chrześcijaństwa w tym szczególnie z historii katolicyzmu. Część pochodzi z popularnego w Internecie w dwóch wersjach opracowania "O czym 90% katolików nie wie" - stara wersja, oraz wersja II - poprawiona merytorycznie i rozbudowana przez portal własnowierców. Poprawki merytoryczne i rozbudowa: Redakcja "Własnowiercy" - pierwotne Źródło: maryja.org 

Prezentowany tutaj materiał jest jednak znacząco uzupełniony, szczególnie o wybrane, lepiej znane historie osób spalonych na stosie oraz fakty z zakresu tzw. reakcji pogańskiej", powrotu do wiary przodków w Polsce, działalności zakonu krzyżackiego. Podzielono także materiał na sekcje wedle kolejnych stuleci, celem ułatwienia analizy materiału faktograficznego. 

CAŁA PRAWDA O CZAROWNICACH

"Najostrzejszy przebieg miały polowania na czarownice odbywające się na terenach Niemiec, Szwajcarii, Francji, Polski i Szkocji (...)." (cytat z H. Ellerbe, op. cit., powołującej się na: Levack, „The Witch-Hunt in Early Modern Europe", s. 105). 

Historia Kościoła – krok po kroku do Inkwizycji.

XVIII - XIV wieku p.e.ch., postać i kult solarnego Mitra Boga (Mithra) są poświadczone na terenach Azji Mniejszej, Persji i Indii. 

XIV w. p.n.e. – krystalizuje się pojęcie grzechu i ideał monoteizmu za panowania egipskiego faraona Echnatona (Amenofisa IV), które to pojęcia zostają przejęte przez Hebrajczyków ostatecznie około VII w. p.e.ch. 

VI wiek p.e.ch. - Mitra (Mithra) zwany Sol iviktus (bóg niezwyciężony), albo Deus Sol Invictus Mithra to bóstwo słoneczne religii urzędowej Sassanidów. Mitra zrodził się ze skały (Petra Genetrix) i bardziej przypominał herosa niż boga. Mitra to Bóg reprezentujący wartości humanistyczne, stanowi siłę opiekuńczą ładu, porządku i bezinteresownej przyjaźni. 

GABINET TERAPII NATURALNEJ

12 p.e.ch. - 5 rok p.e.ch. - narodził się Jezus (hebr. Jeszua), syn Miriam (Maryji, wychowanicy świątynnej) i rzymskiego legionisty Ben Panthera (Pandera), który będąc z nieprawego łoża musiał opuścić dom rodzinny. Źródła żydowskie podają, że Miriam (Maryja) była fryzjerką (trefnis) i zarabiała na rzecz swojej świątyni. Gdy okazało się, że jest w ciąży kapłani byli zmuszeni natychmiast wydać ją za mąż. Idealnym kandydatem był Józef - miejscowy cieśla, rzemieślnik, człowiek w podeszłym wieku, wdowiec. Józef usynowił Jezusa, chociaż miał kilkoro własnych dzieci. 

Wiek Pierwszy - I - Lata 1-100 

I wiek - legioniści rozpowszechniają przywieziony z Persji kult Boga Mitra w Cesarstwie Rzymskim, który początkowo istnieje jako rodzaj tajemnego Bractwa Rycerskiego wśród legionistów i ich przyjaciół. 

30 lub 33 rok - w Jerozolimie ukrzyżowano Jeszua, Jezusa Chrystusa, uznawanego przez niektórych Żydów za długo oczekiwanego Mesjasza, a podejrzanego o wzniecanie waśni religijnych, obrazę uczuć wyznawców religii żydowskiej, sekciarstwo i wszczynanie powstania przeciwko okupantom Rzymskim. 

POMOCNA DŁOŃ

33/34 rok - pierwsza egzekucja publiczna w zborze chrześcijańskim dokonana przez apostoła Piotra na Ananiaszu i Safirze. Zostali zamordowani za rzekome ukrycie części swojego majątku przed świeżo powstałym kościołem chrześcijańskim w Jerozolimie. Egzekucja została przeprowadzona z pomocą chrześcijańskiej czarnej magii. Modły chrześcijan wedle zapisu z Dziejów Apostolskich mogą być bardzo szkodliwe dla otoczenia i nowo nawróconych! Zdarzenie to jest uważane za historyczny archetyp mrocznej strony chrześcijaństwa, w szczególności katolicyzmu i papiestwa. 

66 rok - wybuch żydowskiego powstania antyrzymskiego kierowanego w dużej mierze przez wyznawców Jezusa. Najważniejszym momentem było oblężenie Jerozolimy w 70-tym roku. Miasto padło 11 września 70 roku. Tacyt podaje, że w walkach zginęło 600 tysięcy ludzi. Całe miasto zostało zamienione w ruinę. Zniszczeniu uległa Świątynia Jerozolimska, tzw. Druga Świątynia, a wszyscy pozostali przy życiu Żydzi, w tym chrześcijanie uważani za jedno ze stronnic żydowskiej religii zostali wygnani z terenu miasta. 

70 r. – Zauważalne zjawisko odsuwania się od siebie społeczności wczesnochrześcijańskich i żydowskich. 

Wiek Drugi - II - Lata 101-200 

II wiek - Najstarsze znane mitrea, miejsca sprawowania kultu Mitra, Boga Słońca — pochodzą z połowy II wieku, najnowsze z połowy V wieku e.ch. 

120 r. - Pierwsze wzmianki o używaniu wody święconej do "wypędzania duchów" nieczystych.

132 rok - Rzymski cesarz Hadrian postanowił odbudować Jerozolimę jako miasto hellenistyczne ze świątynią Jowisza i nazwą Colonia Aelia Capitolina. Wywołało to wybuch kolejnego powstania żydowskiego pod wodzą Bar-Kochby (lata 132-135). Żydzi, wśród których dominowali chrześcijanie, odzyskali przejściowo Jerozolimę, jednak w 135 roku ich opór został złamany. Jerozolima została doszczętnie zniszczona, a na jej miejscu założono rzymskie miasto o nazwie Aelia Capitolina. Plac, na którym stała świątynia żydowska oraz jej otoczenie, został zaorany. Rzymianie zmienili nazwę kraju z Judei na Syria Palestina (Syria palestyńska, czyli filistyńska). Zakazano Żydom wstępu do miasta, a w miejscu ich dawnej świątyni powstała okazała Świątynia Boga Jowisza. 

156 (lub 167) r. - Po męczeńskiej śmierci biskupa Polikarpa i jedenastu wiernych z kościoła w Smyrnie (Turcja) zainicjowano praktykę czczenia zmarłych "świętych" i ich relikwii. 

II w. - Święty Klemens z Aleksandrii pisał: "Każda kobieta powinna być przepełniona wstydem przez samo tylko myślenie, że jest kobietą".

II w. - Pod koniec II wieku wyznawcy chrystianizmu zaczynają głosić nauki o dziewictwie Maryi. Wcześniej nikt tego nie twierdził. 

II w. – chrześcijanie w dalszym ciągu nie uważali Jezusa za współistotnego-równego Bogu. Przyznawali mu drugie miejsce po „niezmiennym i wiecznym Bogu, Stwórcy świata”.

Ok. 180 – po raz pierwszy w kontekście chrześcijańskim pojawia się słowo „mnich” (monos – samotny) u ebonity Symmacha.

II i III w. – Tertulian głosi, że nigdy nie jest za późno na chrzest. 

200 r. - Ustanowiono "stan duchowny" przez wprowadzenie ordynacji. Chrześcijanie zostali podzieleni na duchownych i laików - przedtem wszyscy byli na równi, jednocześnie będąc braćmi i kapłanami przed Bogiem.  

II/III wiek - Mitraizm podbija Imperium Rzymskie pod koniec II i w III wieku e.ch., gdy wyznawcą mitraizmu został cesarz Kommodus (180-192). Bóg Mitra jako (łac.) Sol Invictus („Słońce Niezwyciężone”) czczony był przede wszystkim od czasów Aureliana przez cesarzy rzymskich, wśród których znalazł się także młody Konstantyn I (306-337), zanim nie przystąpił do chrześcijaństwa. 

Przełom II i III w. – „(…) Klemens Aleksandryjski, który jako pierwszy użył słowa asceci w stosunku do żyjących w skrajnej wstrzemięźliwości chrześcijan, zabronił stosowania szminki i noszenia ozdób, a nawet uczestnictwa w tańcach i zalecał wstrzymywanie się od spożywania mięsa i picia wina aż do starości”.

Wiek Trzeci - III - Lata 201 -300  

III w. – pierwsze wzmianki na temat odbywania przez księży stosunków z tzw. świętymi dziewicami (duchowa małżonka, poświęcona Bogu dziewica). Przed III wiekiem żaden Ojciec Kościoła nic nie wiedział na temat dziewictwa Maryi. „Do IV wieku nie słyszano też o jej cielesnym wniebowzięciu; zamieniona później w dogmat wiara w Niepokalane Poczęcie była zwalczana jako zabobon przez największych luminarzy i Ojców Kościoła, takich jak Bernard, Bonawentura, Albert Wielki i Tomasz z Akwinu”. 

III w. – Biskup Rzymu Hipolit w statucie kościelnym zakazuje kategorycznie wstępowania chrześcijan do wojska: „Jeśli katechumen albo człowiek ochrzczony chce być żołnierzem, to trzeba go odtrącić, sprzeniewierzył się bowiem Bogu!”. 

III w. – powstają traktaty, celebrujące dziewictwo „pod niebiosa”.

220 r. - Przyjęto dogmat o konieczności pewnych czynności kościelnych, niezbędnych do zbawienia. 

225-230 r. - Papież Urban I zaleca używanie do ceremonii mszy kielichów wykonanych ze złota lub srebra. Nie była to jeszcze koncelebracja, ani nawet msza w obecnym rozumieniu tego słowa. Kościół już jednak przejmował ceremoniał mitraizmu i powoli proste spotkania modlitewne przekształcał w ceremoniał. Po raz pierwszy zamiast greki użyto łaciny w ceremoniach kościelnych.

249 r. – salezjanie zostają wyklęci przez synod. „(…) którzy nie tylko kastrowali swych zwolenników, ale i każdego, kto miał pecha znaleźć się w ich mocy (…)”. 

250 r. - Wprowadzono naukę o wiecznych mękach.

253 r. - Umiera podczas tortur Orygenes oskarżony o wprowadzanie zmian do ewangelii Mateusza i tworzenie tzw. apokryfów (przed V Soborem Powszechnym). Cesarz Justynian nakazuje zmiany w niektórych pismach Orygenesa.

265 r. - Włączenie do nabożeństw chrześcijańskich części celebracji mitrańskiej.

270 r. - św. Antoni Pustelnik zamieszkuje na górze Kolzim. Podejmuje walkę z szatanem jako pierwszy pustelnik. Wkrótce dołączają do niego inni.

270-275 rok - Cesarz Aurelian za swego panowania wynosi mitraizm do rangi religii państwowej, a jej wyznawcy stanowią większość religijną w Imperium Romanum. Wszystkie najstarsze kościoły w Imperium Rzymskim, w tym w Niemczech wzdłuż Dunaju, to dawne świątynie, kultu Mitry i innych religii. W Niemczech, w tym w okolicach Monachium odkryto już ponad 40 dawnych świątyń religii mitraickiej! 

297 r. - Drugi precedens uznania męczenników za osoby święte. Rozpoczęcie mordowania przedstawicieli innych wiar. Pierwsza uroczystość Wszystkich Świętych Męczenników zainicjowana przez kościół w Antiochii.— Początek okresu mordowania pogan i plądrowania ich świątyń przez chrześcijan podjudzanych przez biskupów, opatów i mnichów.

Przełom III i IV w. – powstawanie chrześcijańskiego monastycyzmu. 

Czwary Wiek - IV - Lata 301-400 

IV w. – Konstytucje Apostolskie opowiadały się (nadal) za małżeństwem duchownych.

IV w. – Kościół na synodzie w Elwirze wyznaczył karę dla małżeństw mieszanych (chrześcijańsko-żydowskich), a także zakazał duchownym i ludziom świeckim kontaktów z Żydami pod groźbą pozbawienia komunii.

IV w. – Ojciec Kościoła Bazyli ustala piętnastoletnią pokutę za małżeństwo kazirodcze.

IV w. (II połowa) – Już wtedy pospolity lud uważał urząd biskupi za siedlisko ludzi chciwie bogacących się. Znamienne są słowa Ammianusa Marcellinusa, historyka z IV w., który uważał, że „(…) ktokolwiek zostaje biskupem Rzymu, ten łatwo dochodzi do bogactwa i może wieść żywot feudała”.

IV w. - Pierwsza uroczystość Wszystkich Świętych Męczenników zainicjowana przez kościół w Antiochii.

IV w. - Początek okresu mordowania pogan i plądrowania ich świątyń przez chrześcijan podjudzanych przez biskupów, opatów i mnichów. Jest to faktyczny wiek zapoczątkowania zbrodniczej Inkwizycji Katolickiej i Chrześcijańskiej. W 347 r. Ojciec Kościoła Firmicus Maternus zachęca władców: "Niechaj ogień mennicy albo płomień pieca hutniczego roztopi posągi owych bożków, obróćcie wszystkie dary wotywne na swój pożytek i przejmijcie je na własność. Po zniszczeniu świątyń zostaniecie przez Boga wywyższeni". 

IV wiek - chrześcijanie wszędzie prześladowali czcicieli Mitry, mitrea zagrabiali, a kapłani kultu Mitry byli zabijani i grzebani w zrównanych z ziemią świątyniach. W ruinach mitreum w Saalburgu znaleziono szkielet spętanego pogańskiego kapłana. Chrześcijaństwo w IV i V wieku wymordowało nawet 5 milionów wyznawców mitraizmu, nieomalże wymazując tę swoją konkurencję z kart historii. Palono masowo woluminy klasyków i filozofów mitraistycznych. 

306 r. – Synod w Elwirze (Elvira) „dokonał rozróżnienia między świętymi dziewicami, które spółkowały tylko raz (semel), a takimi, które czyniły to stale (libidini servierint)”. Ten sam synod zaznaczał w sprawie celibatu: „Biskupi, księża i diakoni, w ogóle wszyscy duchowni, sprawujący świętą posługę przy ołtarzu, muszą się wstrzymać od obcowania ze swymi żonami pod karą zawieszenia”. Zakaz ten obowiązywał początkowo tylko część kościoła hiszpańskiego. Na tym samym synodzie mówiło się o „rozpustnych biskupach, księżach i diakonach, „cudzołożnych żonach księży”, „katechumenach dzieciobójcach” i „deprawatorach chłopców”. 

312 r. - Bitwa pod mostem mulwijskim, w której Konstantyn zwyciężył i zabił Maksencjusza. Z powodu wizji sennej, którą ujrzał przed bitwą Konstanty (miał wygrać dzięki symbolowi krzyża), rok później wydał edykt zrówujący religię chrześcijańską z religiami pogańskimi. Odtąd, z roku na rok, dzięki prochrześcijańskim nastawieniom Konstantyna, pozycja chrześcijaństwa będzie się umacniać, a inne religie będą wypierane. Polityka ta w ostateczności doprowadziła do prześladowania i mordowania niechrześcijan przez fanatyków religijnych. Prześladowani stali się prześladowcami.

314 r. – Synod w Arelate uchwalił ekskomunikowanie dezerterów. Uchwalono ekskomunikę dla dezerterów. Dotąd Kościół zabraniał zabijania w obronie koniecznej.

317 r. – Po tym jak chrześcijaństwo staje się oficjalną religią imperium, biskupi zaczynają towarzyszyć wojskom jako kapelani i tego roku pojawia się prawdopodobnie pierwsza chorągiew z inicjałami Chrystusa.

318 r. – Za sprawą Konstantyna jurysdykcja duchowna została zrównana z państwową, co ostatecznie doprowadziło do strasznych nadużyć. Odebrano zatem władzę sądowniczą biskupom na Wschodzie w 398 r., na Zachodzie w 408 r.

320 r. – w Tabennis (Egipt) powstaje klasztor założony przez byłego rzymskiego żołnierza – Pachomiusza. Stworzył on również pierwszą regułę zakonną (iście wojskową), która wpłynęła na reguły Bazylego, Kasjana i Benedykta.

321 r. – Konstantyn zezwala wszystkim na darowizny na rzecz Kościoła.

321 r. - Cesarz Konstantyn nakazuje oficjalnie święcić niedziele zamiast dotychczasowej soboty. Dekret Konstantyna brzmi następująco: "Czcigodny dzień Słońca winien być wolny od rozpraw sądowych i od wszelkich zajęć ludności miejskiej; natomiast mieszkańcy wsi mogą w tym dniu swobodnie uprawiać rolę" (Codex Justinianus, III, 12).

325 r. - Sobór nicejski. W wyniku głosowania 250 biskupów sprowokowanego naukami Arrio, księdza heretyka z Aleksandrii, który głosił że Jezus nie jest Bogiem, tylko bóstwem niższej klasy, 248 biskupów głosowało za uznaniem, że "Syn Boga został zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu czyli, że Bóg Syn jest tak samo Bogiem, jak Bóg Ojciec i że Bóg jest jeden, ale w różnych Osobach". 

347 rok - "Ojciec" Kościoła Firmicus Maternus zachęca władców: "Niechaj ogień mennicy albo płomień pieca hutniczego roztopi posągi owych bożków, obróćcie wszystkie dary wotywne na swój pożytek i przejmijcie je na własność. Po zniszczeniu świątyń zostaniecie przez Boga wywyższeni". Jest to wyraźny początek inkwizycji, w tym faszyzmu, nazizmu i masowego ludobójstwa dokonywanego przez chrześcijan i katolików na innowiercach. 

356 rok - chrześcijaństwo rozpoczyna masowe ofensywne zamykanie innych niż chrześcijańskie świątyń, w tym likwidowanie i przejmowanie największych mitreum. 

360 r. - Wprowadzenie zwyczaju czczenia aniołów.

364 r. - Na synodzie w Laodycei Kościół zabronił świętowania soboty. W Kanonie XXIX tegoż Soboru widnieje następujący zapis: "Chrześcijanie nie powinni judaizować i próżnować w sobotę, ale powinni pracować w tym dniu; powinni szczególnie uczcić Dzień Pański będąc chrześcijanami, i jeśli to możliwe, nie pracować w tym dniu. Jeśli jednak będą judaizować w tym dniu zostaną odłączeni od Chrystusa" (C. J. Hefele, History of the Councils of the Church). 

380 r. – Teodozjusz I wydaje 27 lutego tegoż roku okrutnie krzywdzący tolerancję edykt religijny, który czynił przyjęcie wiary katolickiej obowiązkiem dla każdego obywatela Imperium Rzymskiego – „pod groźbą kar niebiańskich i doczesnych”. 

381 r. – Duch Święty zyskuje na mocy synodu ekumenicznego w Konstantynopolu pełnię „jestestwa Bożego”. Wcześniej m.in. Orygenes zabraniał wręcz okazywania czci trzeciej osobie Boga. Takiego samego zdania był zresztą Ojciec Kościoła Klemens. To właśnie od 381 r. pełnoprawnie istnieje dogmat o Trójcy Świętej. W tym samym roku ukonstytuowano na II-gim soborze powszechnym ortodoksyjny (prawosławny) katolicki Kościół państwowy.

382 r. - Synod w Rzymie zwołany przez Damazego ustanawia zwierzchnictwo Kościoła rzymskiego nad pozostałymi. Uchwała głosi: "Choć kościoły katolickie rozsiane na ziemi są jedną komnatą ślubną Chrystusa, święty kościół rzymski jednak został wywyższony ponad wszystkie kościoły nie uchwałami żadnych synodów, lecz otrzymał prymat słowami Pana i Zbawiciela naszego". Dotąd nie istniał jeden, wielki Kościół katolicki, tylko wiele pomniejszych i nieraz konkurujących ze sobą.

385 r. - Po raz pierwszy katoliccy biskupi polecili ściąć innych chrześcijan z powodów wyznaniowych. Miało to miejsce w Trewirze.

390 i 393 r. - Synody w Hipponie i Kartaginie ratyfikują kanon "Pisma Świętego". 

390/391 rok - cesarz Teodozjusz I uznał chrześcijaństwo za religię państwową, a praktykowanie innych kultów, w tym mitraizmu zagrożone zostaje karą śmierci. Rozpoczyna się trwająca dwa wieki rzeź wyznawców mitraizmu i przejmowanie ich świątyń oraz niektórych obrzędów przez chrześcijaństwo. 

391 rok - podjudzany przez katolickich hierarchów, w szczególności przez patriarchów Teofila i Cyryla, motłoch chrześcijański wdziera się do budynków Biblioteki Aleksandryjskiej, niszcząc wszelkie jej dzieła. Dorobek ludzkości, bezcenne skarby literatury, ginie bezpowrotnie w płomieniach. Ludzkość na Zachodzie utraciła 700 tysięcy bezcennych dzieł z zakresu architektury, filozofii, matematyki, astronomii i innych nauk. Jest to początek masowego niszczenia dorobku nauki i kultury oraz światłej cywilizacji starożytnej, początek prześladowania ludzi uczonych, a propagowania ciemnoty i zabobonu pod sztandarami chrześcijaństwa. Watykan usiłuje później czyn spalenia Biblioteki przypisać kalifowi Omarowi I zapominając, że w tym czasie nie było już czego niszczyć. Wkrótce zamknięto starożytne akademie, skończyło się nauczanie kogokolwiek poza murami kościołów ich katechezą. Zastój spowodowany działaniami kościoła zahamował rozwój cywilizacji i opóźnił postęp naukowy o setki lat. Proces walki księży z prawdą naukową, w tym z medycyną, nadal trwa. 

394 r. – za ogromnym wpływem ówczesnych chrześcijan (prawdopodobnie odłamy katolickie) mają miejsce ostatnie igrzyska olimpijskie. Pada także m.in. z tej samej przyczyny antyczny uniwersytet ateński z racji propagowania filozofii pogańskiej (po prostu niezgodnej z chrystianizmem) w 529 r.

400 r. – Synod Toledański postanawia: „Jeśli poświęcona Bogu córka biskupa, księdza lub diakona upadnie albo wyjdzie za mąż, ani ojciec, ani matka nie mogą jej przyjąć ponownie; ojciec będzie musiał odpowiedzieć przed soborem; kobieta owa nie będzie dopuszczana do komunii, jeśli po śmierci męża nie uczyni pokuty, jeśli jednak opuści go i zapragnie pokuty, to po jej zakończeniu może przystąpić do stołu świętego”. 

Piąty Wiek - V - lata 401-500  

V w. – Synod w Arles groził klątwą każdemu chrześcijaninowi, który zgodziłby się na zagranie roli w teatrze. Od V w., co poświadczają liczne, nie tylko Deschnerowskie źródła, biskup Rzymu jest właścicielem największej ilość dóbr ziemskich w całym imperium. 

V w. - W połowie V wieku dzień 15 sierpnia staje się świętem Matki Bożej, a cesarz Maurycjusz ustanawia ten dzień świętem dla całego Cesarstwa Rzymskiego. Jest to odtąd Święto poddaństwa pod władzę Imperium Romanum i jako takie należy je traktować. 

404 r. – Usunięto Żydów z armii (dotyczyło to imperium rzymskiego). 

415 rok - w drodze do pracy, Hypatia, córka Teona z Aleksandrii, ostatniego dyrektora Biblioteki Aleksandryjskiej, została zaatakowana przez rozjuszony tłum parafian „proboszcza" Cyryla nazywanego patriarchą. Bojówkarze Cyryla wyciągnęli ją z wozu którym jechała, podarli jej szaty, na żywca wyłupili jej oczy, porżnęli jej ciało i obdarli je do kości wielkimi ostrymi muszlami. Następnie jej zwłoki spalono, jej dzieła zniszczono, a pamięć po niej starano się wszelkim sposobem zatrzeć. Zbrodniarza Cyryla z Aleksandrii ogłoszono "świętym".  Rozpoczęto mordowanie uczonych. 

416 r. – Teodozjusz wydaje edykt nakazujący spalenie wszystkich pism antychrześcijańskich.

419 r. – Synod w Kartaginie pozbawia niewolników uczestnictwa w sądach, jako świadka lub powoda, co wcześniej nie budziło większej opozycji.

423 r. – Papież Celestyn I zarządza, iż nie wolno wznosić żadnej synagogi bez zgody Kościoła. 

431 r. - Sobór w Efezie przyjmuje zasadę wiary w boską naturę Jezusa i uznaje Maryję za "Bożą Rodzicielkę". 

449 r. - Leon I wprowadza prymat biskupa Rzymu nad innymi biskupami i tym samym staje się pierwszym papieżem w dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Dotąd istniało wiele rozproszonych tez o prymacie, a każdy biskup większego miasta nazywany był papieżem, czyli "papa".

475 r. – Gmina rzymska od tej pory musiała oddawać czwartą część dochodów kościelnych biskupowi. Druga ćwierć wędrowała do kleru, trzecią rozdzielano między biednych, ostatnią zaś przeznaczano na utrzymanie budynków kościelnych.

476 r. – Cesarz Bazylisk (nie Bazylii, po prostu Bazylisk) potępia uchwały soboru powszechnego w Chalcedonie, a poparło go w tym ok. 500 biskupów orientalnych. Jest to kolejny dobitny przekład tego, że od V w., wraz z rozpoczęciem ery cezaropapizmu, to monarchowie podejmowali decyzje dotyczące wiary (!) bez zasięgania opinii „duchownych”. 

Wiek Szósty - VI - Lata 501-600 

VI w. – aż do VI w. w Hiszpanii synody nie podejmowały sprawy abstynencji seksualnej księży żonatych.

VI w. – zgodnie ze spisanym przez mnichów „prawem salickim” „liczba razów przewidywanych dla dziewki służebnej wahała się od stu dwudziestu do dwustu czterdziestu”.

VI w. – Czasy panowania Justyniana I (zwanego nawet pobożnym), który to stworzył podstawy co do tego jak: nawracać przemocą, przeprowadzać przymusowe chrzty, wprowadzić karę śmierci czy uznać pogan za niezdolnych do aktu prawnego. 

VI w. - Za sprawą mnichów irlandzkich spowiedź "na ucho" rozprzestrzenia się w całej Europie. Do tego czasu spowiedź na ogół odbywano publicznie i to bardzo rzadko w ciągu całego życia.

VI w. - Na mocy cesarskiego dekretu, wszyscy poganie zostali uznani za ludzi bez majątku i praw: "iżby ograbieni z mienia, popadli w nędzę". Dekret ten pozwalał traktować innowierców jako podludzi nie mających żadnych praw majątkowych i bezkarnie ich ograbiać. 

528 r. – cesarz Justynian rozporządził, że nie mógł zostać biskupem ten, kto miał dzieci (”Nie: kto był żonaty!”). Ten często cytowany dekret miał źródła natury prawnomajątkowej. 

539 r. - Ustanowiono władzę papieży oraz ofiarę mszy świętej. Wcześniej chrześcijaństwo nie sprawowało ofiary mszy świętej. 

553 r. – Justynian wydaje zakaz korzystania z Talmudu – w dalszym ciągu nasilała się wyraźnie antysemicka (czy też bardziej antyżydowska) tendencja pośród cesarzy imperium.

567 r. – Synod w Tours postanawia: „Ponieważ bardzo wielu dziekanów na wsi, jak też diakonów i subdiakonów, jest podejrzanych o niezaprzestanie obcowania z żonami, dziekan winien mieć zawsze koło siebie kleryka, który będzie mu wszędzie towarzyszył i miał z nim łóżko w jednej celi”. „Siedmiu subdiakonów lub też świeckich (!) miało (w cotygodniowym systemie zmianowym) pilnować dziekana. W wypadku odmowy groziła kara chłosty”.

583 r. – Trzeci synod lyoński groził złożeniem z urzędu (duchownego) „w razie przyjścia na świat dziecka”. Małżeństwo nie groziło w tym wypadku sankcją, jeśli duchowny zawarł je przed święceniami.

585 r. – Synod w Macon, gdzie zastanawiano się nad takim oto dylematem duchowym: „czy zasłużona niewiasta, w trakcie zmartwychwstania ciała nie będzie musiała przeistoczyć się najpierw w mężczyznę, nim wejdzie do raju”. Podczas synodu jeden z biskupów błysnął oświadczeniem, że kobiety nie są ludźmi. 

589 r. – Podczas trzeciego soboru w Toledo zakazano Żydom posiadania niewolników (chrześcijańskich), do czego chrześcijanie mieli prawo.

600 r. - Wprowadzenie "godzinki" do Matki Bożej oraz łacinę do liturgii. Wcześniej nabożeństwa oprawiano często po hebrajsku, aramejsku lub grecku. 

Przełom VI-VII wieku. Papież Grzegorz I (590-604) i Kościół katolicki przyjęli politykę eksterminacji rodzimych wierzeń, która sprzyjała mieszaniu się różnych elementów i wchłanianiu niektórych zwyczajów i wierzeń „pogańskich" przez Kościół katolicki. Dla skuteczniejszego wytępiania pamięci o dawnych kultach papież ten zalecał budowę kościołów chrześcijańskich w tych samych miejscach co dawne świątynie „pogańskie", w tym mitraickie. 

Wiek Siódmy - VII - Lata 601-700 

VII w. – odnośnie mnichów – Jan Klimak: „Mnich powinien być posłusznym, obdarzonym rozumem zwierzęciem”.

VII w. – Synod w Rouen „(…) za złamanie ślubów czystości orzekał karę odosobnienia i surowej chłosty”. Ilość batów zależna od wagi czynu.

VII w. – Synod Trullański stwierdział: „(…) że w Afryce, Libii i innych miejscach najbardziej bogobojni biskupi obcują ze swymi żonami”. Ów synod był przeciw małżeńskim stosunkom u biskupów, jednak zezwalał na nie subdiakonom, diakonom oraz książom, „jeśli związali się małżeństwem przed święceniami na subdiakonów”.

VII w. – zaczyna dominować spowiedź indywidualna.

638 r. - Szósty sobór w Toledo nakazuje przymusowe ochrzczenie wszystkich Żydów zamieszkałych w Hiszpanii.

653 r. – Synod w Toledo: „przewidywał nie tylko sprzedaż kobiet podejrzanych lub okrytych niesławą, lecz także legalnych żon, jeśli wyszła na jaw ich „niewstrzemięźliwość”.

655 r. – Synod w Toledo postanawia: „że wszystkie dzieci osób duchownych „nie tylko nie mogą dziedziczyć po rodzicach, lecz mają na zawsze pozostać niewolnikami Kościoła, w którym sprawowali urząd ojcowie, okryci hańbą ich spłodzenia”.

675 r. – Synod w Bradze „(…) zakazał duchownym jakichkolwiek spotkań z kobietami (z wyjątkiem matki) bez towarzystwa godnego zaufania szpicla”.

693 – Synod w Toledo proponuje zadośćuczynienie tym, którzy oddawali cześć drzewom, ustroniom leśnym, źródłom i skałom: „jeśli szlachetny urodzony – trzy funty złota, jeśli mizerny – sto uderzeń rózgą”.

694 r. – Siedemnasty sobór toledański w Toledo uznaje, że wszyscy Żydzi są niewolnikami – pretekstem była zaś działalność (ponoć rzekoma) antypaństwowa oraz znieważanie krzyża (dziś za znieważanie krzyża funkcjonują zdecydowanie łagodniejsze kary). Ich kapitały ulegają konfiskacie, zostają im też odebrane dzieci od siódmego roku życia wzwyż celem przymusowej katolicyzacji w rodzinach zastępczych, katolickich. 

Wiek Ósmy - VIII - Lata 701-800 

715 r. - Wprowadzono modlitwy do świętych uznawanych przez Kościół.

721 r. – Synod rzymski zagroził „klątwą każdemu, kto wejdzie w związek małżeński z osobą, z którą trzymał do chrztu dziecko”. Rodzicom chrzestnym odtąd nie wolno ze wchodzić w związek małżeński, o ile razem trzymali czyjeś dziecko do chrztu. 

726 r. -z Dziesięciu Boskich Przykazań usunięto drugie, które brzmi:
"Nie uczynisz sobie obrazu rytego ani żadnej podobizny tego, co jest na niebie w górze i co na ziemi nisko, ani z tych rzeczy, które są w wodach i pod ziemia. Nie będziesz się im kłaniał ani służył" Otwarło to drogę do handlu obrazami, szkaplerzami, krzyżami, posagami itp. Przykazań jednak musiało pozostać dziesięć. Kościół podzielił wiec ostatnie przykazanie, mówiące o niepożądaniu ani zony, ani osła, ani wolu, na dwie części.
"Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna litera, ani jedna kreska nie może być zmieniona w Prawie" [Jezus]
"Nawet gdybym ja przyszedł i próbował wprowadzić małą zmianę do tego, co podałem pierwotnie, niechaj będę przeklęty' [św. Paweł]

726 r. - W Rzymie zaczęto czcić obrazy, adoracje obrazów. 

742-743 r. – pierwszy niemiecki sobór narodowy za złamanie ślubów czystości „(…) przez służebnicę Chrystusa nakazywał karę „więzienia o chlebie i wodzie”, a ponadto trzykrotną chłostę i ogolenie głowy” – karę w średniowieczu bardzo poniżającą, stanowiącą ponadto symbol kastracji”.

747 r. – Papież Zachariasz „wyróżniający się przede wszystkim dobrocią” „(…) kazał wtrącić do więzienia mnichów i mniszki, którzy złamali śluby, dla czynienia tam stałej pokuty aż do śmierci”.

753 r. – Na synodzie w Metz wydano rozporządzenie: „Gdy duchowni uprawiają nierząd z zakonnicami, matkami, siostrami itd. Winni zostać pozbawieni urzędu, o ile są to osoby z wyższymi święceniami; tych zaś z niższymi należy poddać chłoście”. Była to reakcja władzy kościelnej na masową niemoralność kleru, zarówno biskupów jak i zwykłych duchownych. 

783 r. - Nastał zwyczaj całowania nóg papieża. W owym czasie papież kąpał się, w tym mył nogi, zwykle nie częściej niż raz w miesiącu. 

785 r. – Synod w Paderborn, podobnie jak synod w Toledo (proponuje zadośćuczynienie tym, którzy oddawali cześć drzewom, ustroniom leśnym, źródłom i skałom): „ukarać szlachetnie urodzonego – sześćdziesięcioma, wolnego – trzydziestoma, niewolnego – piętnastoma solidami. Jeżeli grzywny nie może spłacić, ma służyć Kościołowi do czasu uiszczenia opłaty”. 

Wiek Dziewiąty - IX - Lata 801-900 

816 r. – „w Niemczech wielki synod w Akwizgranie zezwalał na wyświęcenie żonatych mężczyzn”.

829 r. – Synod Paryski: „kapłanowi nie wolno zdradzić grzechu biskupa, gdyż jest on ponad nim”. Na tym samym synodzie ogłoszono: „liczne nieszczęścia, jakie spadły na Kościół i państwo, są karą za powszechnie uprawianą rozpustę, pederastię, bestiofilię, zażyłe obcowanie wiernych nawet ze zwierzętami”. 

835 r. - Papież Jan XI ustanawia osobne święto ku czci Wszystkich Świętych, wyznaczając na dzień im poświęcony 1 listopada.

888 r. – Synod w Moguncji „przyznawał, że popełniono „bardzo wiele zbrodni”, polegających na tym, że „księża spółkowali z własnymi siostrami i płodzili z nimi dzieci”. 

Wiek Dziesiąty - X - Lata 901-1000 

X w. - Odo z Cluny głosi: "Obejmować kobietę to tak, jak obejmować wór gnoju..." 

X w. – Na początku tegoż wieku niejaki Regino z Prum „(…) zabronił wszystkim kobietom śpiewu w kościele”. 

966 r. - książe Mieszko I, z pomocą Czechów i Niemieckich biskupów, rozpoczął brutalną i krwawą chrystianizację Polski, w której od kilku wieków kwitła wspaniała cywilizacja oparta na tradycjach indoeuropejskich. W masowym ludobójstwie Słowian na ziemiach Polskich w X i XI wieku zginęło nawet do dwóch milionów ludzi. 

983 r. - Biskup Thietmar opisuje pierwsze wielkie powstanie słowiańskich ludów niedawno siłą i terrorem nawróconych na chrześcijaństwo, które miało wybuchnąć w 983 roku na północy Połabia. 

993 r. - Papież Leon III zaczął kanonizować zmarłych czyniąc z nich formalnie świętych Kościoła. 

997 r. - W bestialskim tłumieniu kolejnego powstania Słowian przeciwko chrześcijańskiej okupacji w 997 roku wyróżnił się bohaterstwem biskup Ramward. 

X i XI w. – szanowani (do dzisiaj) książęta Kościoła: św. Bruno, arcybiskup Kolonii oraz Adalbert, arcybiskup Bramy, (wciąż) nie uznawali kąpieli. Cudowny zatem aromat "czarciej woni" roznosił się od wielu arcybiskupów i ich podwładnych! 

Wiek Jedenasty - XI - Lata 1001-1100 

XI w. – Leon IX „uczynił niewolnicami wszystkie kobiety w Rzymie, które współżyły z duchownymi”.

XI w. – Wielki Synod w Pawii „oddawał na zawsze w niewolę synów i córki księży, „niezależnie od tego, czy zostali zrodzeni z wolnych czy niewolnych żon albo konkubin”. 

XI w. – Papież Grzegorz VII dekretuje, że tylko papieże są zdolni do wybierania i kwestionowania cesarzy, cesarstw i królestw, a także majątków wszystkich ludzi, oraz że tylko papieże mogą dawać i odbierać państwa i wszelkie bogactwo.

1008-1015 r. - Pomorze broniło się dzielnie przed brutalną chrystianizacją i nie zamierzało poddać się łatwo. Już w 1008 roku wygnany został biskup kołobrzeski, Reinberg, który "niszczył i palił świątynie z posągami bożków". Reakcja słowiańska obaliła biskupstwo kołobrzeskie w roku 1015. 

1015 r. - Wprowadzono przymusowy celibat dla duchownych, aby rozwiązać problem przejmowania spadków przez ich rodziny. Dotąd duchowni zwykle mieli żony i dzieci. 

1019 r. – Synod w Goslarze „groził ekskomuniką za utrudnianie sprawowania urzędu żonatym duchownym”. 

1022 r. - Poważniejsze wystąpienie, jak podaje kronikarz Długosz (ks.2), miało miejsce w roku 1022, kiedy to wybuchła "straszliwa zawierucha", bunt przeciwko płaceniu dziesięcin. Czeski Kosmas napisał, że w roku tym "w Polsce nastało prześladowanie chrześcijan". Po ujarzmieniu buntu, jego przywódcy zostali ścięci. 

1029-1040 - Reakcja Słowiańska w Polsce odbija większą część władzy i gontyn, likwiduje kler katolicki i powraca do starej wiary przodków. Trawa ogólnopolskie powstanie przeciwko okupacji sumień przez imperium papieskie. Niestety po około dziesięciu latach walk powstanie się wykrwawia, a wiele dawnych miejsc kultu i kultury Słowian zostaje bezpowrotnie zniszczonych. 

1034-1038 - w tych latach umiejscawia się panowanie „pogańskiego" księcia polskiego, zwanego Bolesławem Mieszkowic lub Bolesławem Zapomnianym, który obalał chrześcijaństwo, przywracał rodzimą wiarę. Jak podają niemieckie roczniki: "Po śmierci Mieszka II (1034) w Polsce całkowicie wyginęło chrześcijaństwo". W XIII-wiecznej Kronice wielkopolskiej (która wszelako ma być oparta na jakichś wcześniejszych zaginionych źródłach) pojawia się informacja o tym Bolesławie, pierworodnym synu Mieszka II, który objął rządy po śmierci ojca. Kronikarz jest wyraźnie wrogo nastawiony do Bolesława. Wspomina, że z powodu jego „okropnych zbrodni" nie odnajdujemy go w liczbie królów i książąt polskich, gdyż został skazany przez Kościół na wieczne zapomnienie. Największe nasilenie „reakcji" odnotowano w Wielkopolsce i na Śląsku. Trzy lata powstania zniszczyły budowaną mozolnie dotąd organizację kościelną w Polsce. Zburzono katedrę wrocławską, stolice biskupie, szereg kościołów i klasztorów. 

1039 r. - Chrześcijaństwo w Polsce zaczyna się przywracać przez siły zewnętrzne. Przez papieża i cesarza, mieczami wojska niemieckiego. Podjęta po 1040 roku zmasowana akcja niszczenia pogańskich ośrodków kultowych tudzież nowopowstałych świątyń rodzimowierczych oraz posągów — konsekwentnie pogrążają polskie „pogaństwo". W masowym ludobójstwie Słowian na ziemiach Polskich zginęło nawet do dwóch milionów ludzi. 

1054 r. - W skutek schizmy w Konstantynopolu, Michał Ceruliusz, patriarcha kościoła wschodniego i Leon IX (pośrednio) obrzucili się nawzajem klątwami. Powstały zatem dwa przeklęte wzajemnie przez siebie kościoły, katolicko-papieski, zachodni i wschodni zwany ortodoksyjnym, prawosławnym. 

1077 r. - Papież Grzegorz VII ustanowił formalną "klątwę", czyli wyklęcie przez instytucję Kościoła (nie mylić ze stosowaną zwykłą klątwą).

1089 r. – Synod w Melfi „wydał rozporządzenie, na mocy którego kobietę można było sprzedać władzom świeckim, jeśli jej małżeństwo z księdzem wbrew wszystkim zakazom trwało”. 

1095 r. - Papież Urban II krytykuje prześladowania pielgrzymów przez Turków. W efekcie rycerze Europy i prości ludzie ruszyli na Jerozolimę.

Zainicjował w ten sposób pierwszą inkwizycyjną wyprawę krzyżową.

1098 r. – Król Filip I wynosi swojego homoseksualnego kochanka do godności biskupa Orleanu.

1099 r. - Ludobójcza masakra Muzułmanów i Żydów w Jerozolimie (w tym około 70 000 Saracenów). Kronikarz Rajmund d'Aguilers pisał: "Na ulicach leżały sterty głów, rąk i stóp. Jedni zginęli od strzał lub zrzucono ich z wież; inni torturowani przez kilka dni zostali w końcu żywcem spaleni. To był prawdziwy, zdumiewający wyrok katolickiego "Boga" nakazujący, aby miejsce to wypełnione było krwią niewiernych" ("Historia Francorum qui ceperunt Jeruzalem"). 

Wiek Dwunasty XII - Lata 1101-1200 

XII w. – „Wedlug relacji opata Ailreda z Revesby, w klasztorze Wattun, w którym ciąża jednej z zakonnic stała się trudna do ukrycia, kilka sióstr doszło do wniosku, że nieostrożną należałoby obedrzeć ze skóry, inne wypowiedziały się za jej spaleniem, jeszcze inne za położeniem jej na rozpalonych węglach”.

XII w. – „kler zezwolił położnicom, przynajmniej teoretycznie, na wstęp do kościoła”. –  temat w kontekście czystości kobiety przy porodzie.

XII w. – w połowie wieku papież Eugeniusz III zalecał, a właściwie nalegał, na zorganizowanie kolejnej krucjaty, zaś jej uczestnikom obiecywał życie wieczne.

XII w. – coroczna spowiedź stała się obowiązkiem.

XII w. - Uczony i filozof, święty Tomasz z Akwinu głosił, że zwierzęta nie mają życia po śmierci ani wrodzonych praw, oraz  że "przez nieodwołalny nakaz Stwórcy ich życie i śmierć należą do nas".

1135 r. – Synod pizański – „(…) zgromadzenie podjęło decyzję o anulowaniu małżeństw księży”.

1139 r. – II Sobór Laterański – ogłosił „wszystkie małżeństwa księży za nieważne, a zrodzone w nich dzieci za nieślubne i nielegalne”. Warto wiedzieć, że jeszcze w VII i VIII wieku Kościół groził klątwami, jeśli ktoś nie chciał brać udziału we mszy sprawowanej przez żonatego księdza.

1140 r. - Ułożono i przyjęto listę 7 sakramentów świętych. Do tego czasu udzielano sakramentów w sposób nieuporządkowany (np. słowiańscy księża od Cyryla i Metodego za jeden z sakramentów uznawali postrzyżyny).

1179 r. – Uchwalono na trzecim soborze laterańskim, iż chrześcijanie „którzy ośmielą się współżyć z Żydami, podlegają ekskomunice”.

1182 r. – Król Filip August wypędza wszystkich Żydów z Francji, konfiskując jednocześnie ich mienie. Ta sama sytuacja miała miejsce w 1394 roku.

1184 r. – Synod w Weronie nakazuje biskupom ścinanie kacerzy (odstępców od wiary, heretyków). W zasadzie prawo to ciągle biskupów obowiązuje, bo nikt go nie zniósł! 

1190/1191 - nieformalne powstanie Niemieckiego Zakonu Krzyżackiego NMP służącego krucjatom i podbojom ziem oraz ludów niechrześcijańskich. Zakon formalnie zatwierdził papież w 1198 roku. Znany z podboju ziem pruskich, czarnego krzyża oraz później z symboliki niemieckiego hakenkreutza. 

Wiek Trzynasty - XIII - Lata 1201-1300 

XIII w. – „inkwizytor Robert le Bourge groził stosem kobietom, które nie chciały być mu powolne. Foulques de Saint-George, także inkwizytor, zamykał oporne pod zarzutem herezji”.

XIII w. – „statut miasta Villefranche najspokojniej w świecie pozwalał na karanie żony, pod warunkiem, by „z tego powodu nie umarła”.

XIII w. – Kodeks Szwabski (sporządzony w oparciu o Kodeks Niemiecki) orzekał: „Mąż jest w prawie sprzedać swoje dziecko, jeśli prawdziwa bieda go do tego przymusza”. 

1204 r. - Zaczęła działać oficjalnie znana z ludobójstwa Święta Inkwizycja służąca eliminacji, wymordowaniu innowierców oraz kacerzy (heretyków, odstępców). Słudzy Kościoła zamęczyli lub spalili żywcem miliony ludzi.

1202-1204 r. - IV krucjata zainicjowana przez Innocentego III, by wesprzeć krzyżowców w Palestynie. Na skutek polityki Henryka Dandolo, żołnierze Chrystusa zwrócili się przeciwko Bizancjum i zdobyli Konstantynopol, z zaciekłością grabiąc i wyżynając mieszkańców. Na koniec spalili miasto. Zrabowano niesłychane ilości złota i srebra a skala przemocy przekroczyła wszelkie ówczesne normy wojenne. Na zdobytym terenie utworzono efemeryczne państewko nazwane Cesarstwem Łacińskim, co ostatecznie przypieczętowało rozłam między chrześcijaństwem wschodnim a zachodnim. 

1208 r. - Innocenty III zaoferował każdemu, kto chwyci za broń, oprócz prolongaty spłat i boskiego zbawienia, również ziemię i majątek heretyków oraz ich sprzymierzeńców. Rozpoczęła się krucjata, której celem było wymordowanie Katarów. Szacuje się, iż krucjata pochłonęła ponad milion istnień ludzkich, nie tylko Katarów, ale dotknęła większą część populacji południowej Francji. 

1212 r. – Synod Paryski głosi: „Podejrzane drzwi i pomieszczenia w opactwach, przeorstwach i wszelkich miejscach pobytu zakonnic, winny być zabarykadowane przez biskupów, aby diabłu nie dawać okazji”. W tym samym roku biskup Strasburga kazał spalić żywcem około 100 przeciwników celibatu. 

1216 rok - formalnie papież zatwierdził powstający od 1206 roku katolicki zakon dominikanów (psy pańskie) założony w 1216 przez Dominika Guzmána, oparty na naukach Augustyna, którego celem pierwotnym była langwedocka misja nawrócenia lub zlikwidowania Katarów. Zakon powstał w celu likwidacji ruchu albigensów. W późniejszym okresie dominikanie zwykle sprawowali urzędy inkwizytorów, zajmowali się likwidacją mniejszości religijnych i kacerzy. Dominikanie stanowią rodzaj policji religijnej, stąd do policji przylgnęła nazwa "psy". 

1222 rok - dominikanie zostali sprowadzeni do Polski przez biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża, aby likwidować kacerzy, heretyków oraz pogan. 

1226 r. - książę mazowiecki Konrad zaprosił, za namową Jadwigi Śląskiej, Zakon Krzyżacki NMP zwany także maryjnym Zakonem Niemieckim, na swoje ziemie, przyznając mu w 1228 roku w dzierżawę ziemię chełmińską oraz ziemię michałowską. Konrad zachował jednak całość swoich prerogatyw książęcych. Ziemia chełmińskia i michałowska stanowiła dla zakonu bazę do rozpoczęcia walk z plemionami Prusów, które rzekomo zagrażały północnym rubieżom Mazowsza, a w rzeczywistości nie chciały się dać schrystianizować. Powstaje państwo zakonne krzyżaków czyli Prusy Zakonne. 

1228 r. – Synod w Valladolid – ogłosił „niezdolność dziedziczenia po ojcu wszystkich zrodzonych po IV Soborze Laterańskim (1215 r.) dzieci księży. Jednocześnie wykluczał je ze stanu kapłańskiego”.

1229 r. – Synod w Tuluzie postanawia: „Ludzie świeccy nie mogą posiadać ksiąg Starego i Nowego Testamentu”. Na tym samym synodzie postanowiono w odniesieniu do Świętej Inkwizycji, że biskupi mają obowiązek posiadać w każdej parafii ludzi świeckich, którzy by ścigali heretyków (odstępców). Jeśli ktokolwiek udzielał schronienia heretykowi jego dom należało zburzyć, majątek zabrać a samą osobę poddać karze cielesnej.

1229 r. - Z powodu potajemnych zebrań wiernych dla czytania Biblii i interpretowania jej w sposób godzący w nauczanie i praktykę kościelną, papież Grzegorz IX zakazał czytania "Biblii" pod sankcją surowych kar inkwizycyjnych. 

1230-1249 r. - Zakon Krzyżacki, dzięki stale napływającemu wsparciu i posiłkom przysyłanym przez Fryderyka II, całkowicie zajął i spacyfikował dawne tereny Prusów aż do rzeki Pasłęki (Pomezania). System walki Krzyżaków to stopniowe eliminowanie rozproszonych "gniazd oporu" Prusów i umacnianie zdobytej władzy terrorem z systemu błyskawicznie budowanych fortyfikacji. 

1231 r. - Nakaz papieski zalecał palenie żywcem heretyków (odstępców) na stosie. Pod względem technicznym pozwalało to uniknąć rozpryskiwania się krwi. Kościół wciąż chwali się, że nie przelewał krwi, gdyż nakazywał palić ludzi żywcem. 

1234 r. - Papież Grzegorz IX nakłania do krucjaty przeciw chłopom ze Steding, którzy odmawiają arcybiskupowi Bremy nadmiernej daniny. Pięć tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci ginie z rąk krzyżowców, a zagrody owych chłopów zajmują osadnicy obdarzeni nimi przez Kościół katolicki.

1244 r. - Na soborze w Narbonne zdecydowano, aby przy skazywaniu heretyków (odstępców) nikogo nie oszczędzano. Ani mężów ze względu na ich żony, ani żon ze względu na męża, ani też rodziców ze względu na dzieci. "Wyrok nie powinien być łagodzony ze względu na chorobę czy podeszły wiek. Każdy wyrok powinien obejmować biczowanie". Tych katolickich praw i zaleceń jak dotychczas nigdy nie odwołano ani nie zniesiono. 

1252 r. - W bulli "Ad extripanda" papież Innocenty IV przyrównał wszystkich chrześcijan-niekatolików do zbójców i zobowiązał władców do tego, by winnych heretyków (odstępców) zabijano w ciągu pięciu dni. 

1260 r. - wybuchło dobrze zorganizowane II powstanie Prusów pod wodzą Herkusa Monte, które zakończyło się niemal sukcesem, jednak ponowne, szybkie wsparcie cesarza rzymskiego dla zakonu oraz sprawdzona technika budowania twierdz i stosowanie terroru spowodowała, że w 1283 roku powstanie upadło. Przywódca został pojmany przez katolickich Krzyżaków i powieszony, a Prusowie wycięci w pień w wielkich rzeziach lub zamienieni w niewolników. Szacunkowo wymordowano kilkaset tysięcy Prusaków. 

1263 r. - Zatwierdzono przyjmowanie komunii pod jedną postacią, chleba.

1264 r. - Ustanowiono uroczystość Bożego Ciała.

1275 r. - Pojawiły się dyskusje na temat płacenia daniny. W odpowiedzi papież ekskomunikował całe miasto - Florencję.

1281 r. – Synod w Telge głosił: ”choroba rozwiązłości wśród sług Bożych jest tak rozpowszechniona, „iż niewielu, a może żaden nie jest od niej wolny”. 

1283-1325 rok - Krzyżacy 75 razy wtargnęli na Żmudź, Litwę i Ruś Czarną. Litwini odpowiedzieli 44 atakami na ziemie zakonu w Prusach i Inflantach. W wyniku konfliktu pogranicze żmudzkie uległo wyludnieniu, ale Żmudzi nie udało się Krzyżakom podbić. Ilości wymordowanych doprawdy trudno zliczyć. 

1298 r. – „Wówczas to pewien katolicki szlachcic, Rindfleisch, powołał się na rozkaz otrzymany od Pana Boga i zebrał grupę współwyznawców, z którymi nie tylko wymordował wszystkich Żydów z Rottingen, ale także – do jesieni tego roku – zniszczył prawie 140 osad żydowskich”. 

Wiek Czternasty - XIV - Lata 1301-1400 

XIV w. – Jan Columbini (błogosławiony) zakłada bractwo „Świętych Głupców” – jezuitów. „Udawajcie głupich, jak tylko potraficie, z miłości do Chrystusa, wtedy będziecie mędrcami”.

XIV w. – „(…) kiedy w sprawach o cudzołóstwo władza karania należała prawie wyłącznie do kleru, mąż, który złapał żonę na gorącym uczynku, mógł zabić zarówno ją, jak i jej partnera, bez obawy o karę wyższą niż kościelna pokuta”. 

XIV w. - Wybucha epidemia czarnej śmierci, czarnej ospy. Kościół wyjaśniał, że winę za ten stan rzeczy ponoszą Żydzi, zachęcając przy tym do napaści na nich. Kary Bożej za własną niemoralność i swoje zbrodnie Kościół jakoś nie zauważył. 

1308 r. - własnymi siłami Zakon Krzyżacki NMP zajął i okupował bezprawnie Pomorze Gdańskie, co wywołało protest Władysława Łokietka i pozwanie przed sąd papieski w Inowrocławiu, który 10 lutego 1321 roku nakazał zakonowi zwrot Pomorza, do którego jednak wyroku zakon się nie zastosował. 

1310 rok - Małgorzata Porete, Marguerite Porete lub też Marguerite Porète/ Porrette/ Poirette/ Marguerite z Hainaut (ur. ok. 1260), francuska mistyczka należąca do beginek, autorka dzieła Zwierciadło dusz prostych czyli Speculum simplicium animarum (znane też jako Zwierciadło dusz unicestwionych). Prześladowana i skazana na śmierć przez Inkwizycję. Wykonanie wyroku (spalenie na stosie) przekazano władzom świeckim, co wykonano 1 czerwca 1310 roku w Paryżu. 

1311 r. - Papież Klemens V jako pierwszy ukoronował się potrójną koroną władcy. 

1313 r. - Sobór w Zamorze ponownie zarządza zniewolenie Żydów i pod groźbą ekskomuniki żąda wykonania postanowienia przez władze świeckie. Antysemickie dekrety kościelne pojawiają się aż do XIX w. 

1314 rok - Jacques de Molay - ur. ok. 1243 – ostatni wielki mistrz zakonu templariuszy w latach 1293-1312. Oskarżony o herezje, stosowanie magii i czarów, homoseksualizm, dzieciobójstwo, wyrzeczenie się Chrystusa, bezczeszczenie krzyża, czczenie demona o imieniu Baphomet. Poddany w twierdzy Temple, w której został zamknięty w lochach, torturom, przyznał się do zarzucanych zbrodni. Gdy następnie odwołał swoje zeznania, katolicki król Francji Filip IV Piękny nakazał spalić go na stosie. Wyrok został wykonany w Paryżu 18 marca 1314. 

1321 r. – Księga praw miejskich Rupprechta z Freisingu „przewidywała ukaranie męża, który zabił żonę, lecz tylko wtedy, gdy zatłukł ją „niezasłużenie”.

1322 r. – Synod w Valladolid postanawiał: „ksiądz, który nie oddaliłby swej „konkubiny” w ciągu dwóch miesięcy, tracił trzecią część swych dochodów, po dwóch dalszych miesiącach znów tracił ich część, a po następnych dwóch – całość”. 

1327 r. - niemiecki Zakon Krzyżacki NMP zaatakował Kujawy oraz Wielkopolskę, przeprowadzając wiele łupieżczych najazdów, terroryzując mieszkańców, paląc wsie i mordując ludność. Wtedy stoczono w 1331 roku nierozstrzygniętą bitwę pod Płowcami, która mimo że nie zmusiła zakonu do oddania Pomorza, obaliła mit, o niezwyciężonych Krzyżakach i niezwyciężonej Maryji. 

1349 r. - W ponad 350 niemieckich miastach i wsiach giną niemalże wszyscy Żydzi, na ogół paleni żywcem na stosach inkwizycji za wyznawanie "innej wiary", za herezję. W ciągu jednego roku chrześcijanie wymordowali więcej Żydów niż niegdyś, w ciągu dwustu lat prześladowań, poganie wymordowali chrześcijan. To tylko jeden z wielu epizodów pogromów Żydów, gdyż podobne zdarzenia miały miejsce przez cały okres panowania chrześcijaństwa. 

1377 r. - Robert z Genewy wynajął bandę najemników, którzy po zdobyciu Bolonii ruszyli na Cessnę. Przez trzy dni i noce, począwszy od 3 lutego 1377 roku, przy zamkniętych bramach miasta, żołnierze dokonali rzezi jego mieszkańców. W 1378 roku, Robert z Genewy został papieżem i przyjął imię Klemensa VII. W tym samym roku papieżem Urbanem VI został Bartolomeo Prignano i Kościół miał dwóch zwalczających się papieży. Klemensa VII uznano później za anty papieża. 

Wiek Piętnasty - XV - Lata 1401-1500 

XV w. – Mniej więcej w tym wieku powstało pierwsze getto żydowskie.

1403 r. – „Mateusz z Krakowa, (…) po półrocznym pobycie w Rzymie, pisał swój nadzwyczaj ostry traktat „O nieporządkach Kościoła rzymskiego”.

1415 rok - Jan Hus, ur. 1370 w Husincu, spalony żywcem na stosie ktolickiej inkwizycji 6 lipca 1415 w Konstancji, poza murami miasta to czeski duchowny i bohater narodowy, filozof, reformator Kościoła, twórca ruchu religijnego husytyzmu, prekursor protestantyzmu, profesor Uniwersytetu Praskiego. Na miejscu kaźni znajduje się dziś pomnik upamiętniający jego śmierć. Śmierć Husa stała się powodem do wybuchu powstania w Pradze, które ogarnęło całe Czechy i stało się początkiem wojen husyckich. 

1427 r. – powstaje „Bractwo Napletka Świętego”. Kult napletka Jezusa był bardzo rozpowszechniony w późniejszym średniowieczu. 

1431 rok - Joanna d'Arc, francuska bohaterka narodowa, została schwytana przez Burgundczyków i przekazana Anglikom, osądzona przez sąd kościelny i spalona na stosie w wieku 19 lat. Spalona z oskarżenia o herezję za mistyczne wizje uwolnienia Francji spod angielskiej okupacji i działalność partyzancką dla wolności. Później beatyfikowana przez papiestwo. 

1439 r - Ogłoszono dogmat o istnieniu Czyśćca, co w następstwie tego pojawiła się sprzedaż odpustów, która przerodziła się w obecne intencje mszalne za zmarłych. Idei tej przeciwstawił sie Marcin Luter w 1517 roku.

1450-1750 r. - Okres polowania na czarownice. Straszliwymi torturami zamęczono setki tysięcy kobiet posądzanych o czary.

1476 r. – wprowadzenie Święta Niepokalanego Poczęcia przez papieża Sykstusa IV, fundatora Kaplicy Sykstyńskiej oraz burdelu, z którego pobierał rocznie podatek w wysokości 20 tysięcy dukatów. Papież Sykstus IV utrzymywał intymne stosunki ze swą siostrą i dziećmi. 

1484 r. – zostaje oficjalne sformułowana „bulla o czarownicach” przez papieża Innocentego VIII. Jak pisał: „Nie bez wielkiego smutku (…) dowiedzieliśmy się niedawno, że w niektórych częściach Górnych Niemiec, w miastach i wsiach, jest wiele osób płci obojga, które obcują cieleśnie z lubieżnymi nocnymi duchami, czarodziejskimi sposobami, z pomocą diabła, udaremniają porody niewiast, niweczą płodność zwierząt i niszczą owoce ziemi (…), a ponadto potrafią uniemożliwić mężczyźnie spłodzenie, niewieście zaś wydanie dziecka na świat, potrafią przeszkadzać obojgu w spełnianiu ich małżeńskich obowiązków”.

1484 r. - Papież Innocenty VIII oficjalnie nakazał palenie na stosach kotów domowych razem z czarownicami. Zwyczaj ten był praktykowany przez trwający setki lat okres polowań na czarownice (kapłanki rodzimowiercze, znachorki).

1487 rok - wydano Malleus Maleficarum (Młot na czarownice), tekst na temat magii i czarów, spisany przez dominikańskiego inkwizytora Heinricha Kramera, we współpracy z innym inkwizytorem z tego zakonu Jacobem Sprengerem. Tekst ten został po raz pierwszy opublikowany w 1487 i stał się znany jako podręcznik łowców czarownic od XV do XVII wieku. Był uważany za jedno z podstawowych kompendiów wiedzy o czarach, czarownicach i ich związkach z Szatanem. Dzieło to było wielokrotnie wydawane. Do 1520 roku ukazało się jego 13 edycji, a w latach 1574 - 1669 było ono wydawane aż 16 razy zarówno w krajach katolickich, jak i protestanckich. 

1492 r. - Żeglarz Krzysztof Kolumb odkrył dla europejczyków Amerykę. Inkwizycja katolicka szybko postępuje śladami odkrywców. Tubylców, którzy nie chcieli nawrócić się na nową dla nich wiarę chrześcijańską brutalnie mordowano. Gdy była taka sposobność, przed zabiciem oporni Indianie byli przymusowo chrzczeni. Indian w Ameryce nazywano "Czerwonymi Małpami" i generalnie nie uważano za ludzi, ale za dzikie zwierzęta człekopodobne. 

1493 r. - Bulla papieska uprawomocniła deklarację wojny przeciwko wszystkim narodom w Ameryce Południowej, które odmówiły przyjęcia chrześcijaństwa. W praktyce kobiety i mężczyzn szczuto psami karmionymi ludzkim mięsem i ćwiartowanymi żywcem indiańskimi niemowlętami. Wbijano ciężarne kobiety na pale, przywiązywano ofiary do luf armatnich i puszczano je z dymem. Mordowano, gwałcono, ucinano ręce, nosy, wargi, piersi. Gdy katoliccy "misjonarze" zawitali do Meksyku, żyło tam około 11 milionów Indian, a po stu latach już tylko półtora miliona. Szacuje się, że w ciągu 150 lat zabito, co najmniej 30-50 milionów Indian w Ameryce Łacińskiej. 

1498 rok - zamordowany i spalony na stosie Gieronim Savonarola (Girolamo Savonarola) z Ferrary, florencki reformator religijno-polityczny, dominikanin, bohater wiary wielu wspólnot protestanckich, święty Kościoła anglikańskiego i mariawickiego. W dniu 22 maja 1498 w obecności dwóch komisarzy papieskich władze Florencji wydały wyrok śmierci na Savonarolę i jego dwóch współtowarzyszy wiary: braci Domenica Buonvicini i Silvestra Maruffi. Uznano ich za heretyków i schizmatyków, zdegradowano i przekazano Signorii, która skwapliwie zatwierdziła i wykonała wyrok 23 maja 1498 roku na placu publicznym, gdzie skazańców najpierw powieszono na szubienicy, a potem ich ciała spalono na stosie, aby nie pozostała po nich żadna relikwia. 

XV i XVI w. - Na soborze Florenckim i Trydenckim wprowadzono dogmat o nieistniejącym wcześniej czyśćcu. Kwitnie praktyka sprzedaży odpustów od kar czyśćcowych. 

Wiek Szesnasty - XVI - Lata 1501-1600 

XVI w. – do tegoż wieku, a konkretnie do Soboru Trydenckiego uważano za ważne małżeństwo bez udziału księdza. Nie oznacza to jednak, że wcześniej nie udzielano ślubów bez książy.

1520 r. – w „100 zażaleniach narodu niemieckiego” odnotowano: „Podobnie w wielu miejscach biskupi i ich oficjałowie nie tylko tolerują konkubinat księży, o ile zostanie wpłacona określona suma, ale jeszcze zmuszają wstrzemięźliwych księży, żyjących bez konkubinatu, by uiszczali grosz konkubin owy, mówiąc im, że biskup potrzebuje pieniędzy: jeśli pieniądze zostały wpłacone, ksiądz może wybierać, czy chce żyć wstrzemięźliwie, czy też weźmie sobie konkubinę”. 

1521-1525 rok - upadek krzyżackiego państwa zakonnego, przejście wielkiego mistrza zakonu na luteranizm, przeniesienie siedziby zakonu do  zamku Mergentheim w Wirtembergii. Zakon staje się wspólnotą trzech wyznań po przejściu cześci braci na luteranizm i kalwinizm. Wielki mistrz musi być jednak katolikiem. Zakon w XVI wieku stał się ideową i militarną siłą Rzeszy Niemieckiej, a trzy wyznania silnie współpracują dla potęgi Niemiec stając się maryjnym Zakonem Niemieckim NMP. 

1523 r. – papież Klemens VII „zażądał połowy majątku wszystkich prostytutek na budowę konwentu Santa Maria Della Penitenza”. 

1542 r. - Papież Paweł III wzmacnia pozycję Inkwizycji. Inkwizycja otrzymuje nad całym katolickim terytorium taką samą władzę, jaką wcześniej cieszyła się w Hiszpanii. 

1543 rok - sprawami o czary jako problemem karnym zajął się Sejm Rzeczpospolitej, oddając te sprawy pod jurysdykcję duchowieństwa. To prawo obowiązywało aż do konstytucji sejmowej z roku 1776. W razie czyjejkolwiek szkody wynikającej z czarów, sądy świeckie miały prawo mieszania się do rozpoznawania przestępstwa. 

1545-1563 r. - Na Soborze Trydenckim ogłoszono, że prawdę religijną wyraża w równym stopniu Biblia, co tradycja, a jedyne i wyłączne prawo interpretacji Pisma Świętego spoczywa w rękach Kościoła. Uznano, że sakramenty są niezbędne do uzyskania zbawienia. Utworzono indeks ksiąg zakazanych, który przez 400 lat będzie krępować wolność myśli, sumienia i naukę.

1554 r. – papież Juliusz III zwalnia z celibatu żonatych księży angielskich. 

1556 rok - spaleny na stosie w Anglii został Thomas Cranmer, przywódca reformy anglikańskiej i arcybiskup Canterbury za Henryka VIII Tudora, Edwarda VI Tudora i przez krótki czas królowej Marii I Tudor, z rozkazu której został stracony. Kiedy skrajnie katolicka Maria I Tudor została królową Anglii w 1553 roku, w ramach akcji obrony katolicyzmu został on uwięziony pod zarzutem zdrady. W 1556 roku skazano go na śmierć przez spalenie żywcem na stosie. 

1561 r. — król Zygmunt August nakazał władzom miejskim oddawać pod sąd kościelny wszystkich innowierców. 

1567 r. – ukazało się zarządzenie „zabraniające pochówku księży i ich synów w tym samym miejscu i nakazujące wymazanie z nagrobków jakichkolwiek słów wzmiankujących potomstwo”.

1568 r. - Hiszpański trybunał inkwizycji wydaje nakaz śmierci na trzy miliony Niderlandczyków, którzy - jak brzmi hasło wypisane na kapeluszach "gezów" - wolą być "raczej Turkami niż papistami".

1569 r. – „arcybiskup Salzburga przyznawał, że dekrety o celibacie „tylko rzadko odnosiły sukces… tak że kler gnije w najobrzydliwszych nieczystościach lubieżności, iże stały mu się one opacznym (!) przyzwyczajeniem”.

1572 r. - We Francji 24 sierpnia w masakrze znanej pod nazwą Dnia Świętego Bartłomieja zamordowano 10 000 protestantów. Papież Grzegorz XIII napisał potem do króla Francji Karola IX: "Cieszymy się razem z tobą, że z Boską pomocą uwolniłeś świat od tych podłych heretyków".

1574 r. — biskup Stanisław Karnkowski sprowadza jezuitów do Kalisza i Poznania w celu walki z innowiercami w Wielkopolsce. 

1580 r. — pierwsze w Kaliszu procesy o czary - Barbara z Radomia skazana na spalenie żywcem. 

1584 r. - Papież Grzegorz XIII w bulii "In coena Domini" zrównuje protestantów na równi z piratami i zbrodniarzami.

1585-1590 r. - Krótka kadencja Sykstusa V zaowocowała zakazem wstępu do watykańskich archiwów dla świeckich uczonych. Na rozkaz papieża wyryto przed wejściem napis: "Kto tutaj wejdzie, będzie natychmiast ekskomunikowany". 1 czerwca 1846 r. zakaz ten zostanie rozszerzony nawet na kardynałów, a wstęp będzie możliwy tylko za specjalną zgodą papieża.

1591 r. – „luterańscy teologowie roztrząsali w Wittenberdze problem, czy kobiety są ludźmi”. 

1593 rok - "Nie wiem, nie wiem, przebóg, już tu umrę na tym krzyżu, nie powiem nic więcy” – krzyczała przypiekana Apolonia Porwitowa z Glinek, przesłuchiwana 23 kwietnia 1593 roku z powodu oskarżenia o czary. „Więcej ja cierpię niż Pan Bóg!” – dodawała w trakcie dalszych tortur. 

1600 r. - W dniu 17 lutego spalono na stosie Giordano Bruno, lat 52, który głosił, że wszechświat jest nieskończony i jednorodny, z czego wynikał także pogląd, że ludzie nie są jedynymi inteligentnymi istotami w kosmosie. Religię uznawał za uproszczoną wersję filozofii a liturgię za wynik zabobonu. Kościół skazał go za herezję doketyzmu. Giordano, a właściwie Philippo Bruno to włoski filozof hermetyczny, okultysta, humanista, początkowo dominikanin (imię zakonne Giordano). Zajmował się filozofią, okultyzmem i mnemotechniką. W 1889 na placu Campo di Fiori, w miejscu gdzie został spalony, postawiono pomnik Giordana Bruna. 

Wiek Siedemnasty - XVII - Lata 1601-1700 

XVII wiek - w miasteczku Vardo w Norwegii w XVII wieku spalono na stosie około 80 domniemanych czarownic oskarżonych o kontakty z diabłem. 

XVII w. - Eskalacja polskich procesów o czary przypada na ten wiek kontrreformacji. W samej Wielkopolsce i w okolicach stosy płonęły często w Rydzynie, Tomyślu, Bedlewie, Opalenicy, Srocku, Trzemesznie, Witkowie, Wągrowcu, Poznaniu, Zbąszyniu. 

1611 r. – Synod w Tyrnau: „Wszelka złość jest mała wobec złości kobiety. Lepsza jest bezbożność mężczyzny niż dobroczynność kobiety”. – synod pod kierownictwem kardynała Forgatsa i w obecności nuncjusza papieskiego.

1614 rok - polskie  ukazało się tłumaczenie podręcznika inkwizycji „Młot na czarownice", dokonane przez Stanisława Ząbkowica z Krakowa. Tłumaczenie to było szeroko znane, a księża chętnie i masowo się nim posługiwali w kazaniach. 

1615 r. - Trybunał inkwizycyjny zabrania głoszenia naukowej teorii heliocentrycznej Mikołaja Kopernika. Utrzymuje, że ziemia jest płaska i stanowi centrum Wszechświata wokół którego wszystko krąży. 

1616 r. — spalenie znachorki Reginy ze Stawiszyna, za czary i leczenie ludzi z chorób oraz wyznawanie dawnych bogów słowiańskich. 

1619 rok - Wolde Albrechts nazwana później „Grubą” Wolde Albrechts to zielarka i wróżbiarka, która 28 lipca została 1619 roku została aresztowana. 18 sierpnia 1619 roku została oskarżona o czary i kontakty seksualne z diabłem. Podczas procesu, na torturach musiała wyznać, iż wspólnie z Sydonią von Bork i z pomocą diabła uśmierciły marianowskiego pastora i furtiana. W pobliżu Marianowa, nieopodal wsi Wierzchowo, znajduje się Diabelska Góra. To na jej szczycie, 9 października 1619 roku żywcem spłonęła na stosie Wolde Albrechts z Brzeziny, samotna matka nieślubnego dziecka. Dokumentacja z tej rozprawy o czary ma ponad tysiąc stron! 

1620 rok - Sydonia von Borck (ur. 1545, Strzmiele, w zamku "Wilcze Gniazdo") pomorska szlachcianka, torturami zmuszona do przyznania się do winy, ścięta i spalona na stosie jako jasnowidząca czarownica i medium obcujące ze złymi duchami w 1620 roku za to, że zajmowała się zielarstwem. Większość z jej przepowiedni i klątw, w tym na rodzinę książąt pomorskich się sprawdzało, co przysparzało jej wielu wrogów. 

1620 r. — szantaż wobec pewnego mieszczanina z Kalisza, że jeśli w ciągu 2 tygodni nie przejdzie z protestantyzmu na katolicyzm zostanie wygnany z miasta. 

1627 rok - Kathariny Henoth, skazana w Kolonii za czary na spalenie na stosie. Wyrok wykonano. 

1628 r. - Skazany na śmierć za czary w Bambergu Johannes Junius  opuchniętymi po torturach palcami pisał do swojej córki w pożegnalnym liście z więzienia: „Dobranoc, moja kochana córko. Jestem niewinny. Byłem torturowany i muszę umrzeć. Możesz mi wierzyć: jestem niewinny. W tym więzieniu ludzie są torturowani, aż wyznają rzeczy, które nigdy nie miały miejsca. Gdy zostaliśmy sami w celi, kat namawiał mnie do wyznania prawdy lub wymyślenia czegoś, bym mógł uniknąć dalszych tortur. Miałbym wyznać, że jestem czarownikiem. Miałbym zaprzeczyć Bogu – nie zrobiłem tego nigdy w swoim życiu”. 

1631 rok - w Rheinbach w Niemczech spalono żywcem 130 czarownic.

1633 r. - Trybunał inkwizycyjny skazuje 70-letniego naukowca, astronoma i przyrodnika Galileusza za to, iż głosił zasady heliocentryzmu rzekomo nie potrafiąc ich udowodnić. Gdyby nie zawarta z Inkwizycją ugoda polegająca na publicznym wyrecytowaniu formuły odwołującej i przeklinającej swoje "błędy", zostałby skazany na spalenie żywcem na katolickim stosie. Galileusz do końca życia znajdował się pod nadzorem katolickiej Inkwizycji.

1648 r. - Na fali antysemityzmu, wymordowano w Polsce około 200.000 Żydów. Tak, dwieście tysięcy wyznawców religii Mojżeszowej i narodowości żydowskiej! Był to taki jednorazowy mord czyszczący Polskę z Żydów, taki Holocaust o którym historia nie powinna zapominać. 

1649 rok - W Aachen w Niemczech 13-letnia Cyganki została zamordowana za wróżenie, czyli za uprawianie czarów. Zabijanie wróżących Cyganek rzadko odnotowywano w kronikach. 

1650 r. - W Nowej Anglii prawnie zakazano noszenia ubrań z "krótkimi rękawami, gdyż mogłyby zostać odsłonięte nagie ramiona". Chrześcijanie zaczęli uważać, że wszystko, co zwraca uwagę na świat fizyczny jest bezbożne.

1651-1652 rok - na stosach spłonęło około 250 kobiet, na terenie samego Księstwa Nyskiego czyli w Jeseníku (Jesionik), Nysie i innych miejscowościach tego księstwa. Księstwo Nyskie (niem. Fürstentum Neisse, czes. Nisské knížectví) to  biskupie księstwo feudalne na Dolnym Śląsku z ośrodkiem w Nysie. Pokazuje to ilość palonych czarownic rocznie na około 125 w regionach wielkości Księstwa Nyskiego. 

1652 r. - Opalenicki sąd miejski uznał Maruszę Staszkową z Jastrzębnik za czarownicę i skazał na spalenie na stosie. 

1660 r. - to kolejne procesy czarownic, a spalone żywcem na stosie zostają: Ewa Kałuszyna, Dorota Mielkowa, Jadwiga Rybaczka, Katarzyna Moskwina, Agnieszka Odrobina. 

1664-1669 rok - stracono poprzez spalenie żywcem na stosie 39 osób oskarżonych o czary w Kolsku (Śląsk) i w najbliższej okolicy. Wiedźmy na nocne sabaty, który odbywały się na pobliskiej świętej dla rodzimej wiary Słowian Górze Lipce dojeżdżały na koniach, nie na miotłach. Sabatowy grajek relacjonował, że w pląsach brało udział kilkaset osób, jednka nie wszystkie znał. 

1670 rok - Barbara Królka, mieszkanka Wizny lub najbliższych okolic, oskarżona o bycie czarownicą i spalona na stosie przez tamtejszego burmistrza dekretem sądu wójtowskiego zapisanym w łomżyńskiej księdze miejskiej z roku 1670 nr 15 fol. 143-144. Barbara Królka była oskarżona o rzucenie czarów na poborcę ziemi wiskiej, Wacława Jeziorkowskiego i jego rodzinę. Przypisywano jej: oczarowanie Zygmunta Augusta, spowodowanie śmierci królowych: Elżbiety Habsburżanki (1545) i Barbary Radziwiłłówny (1551) oraz przyniesienie do Łomży morowej zarazy, która w 1624 roku w ciągu 2 miesięcy spowodowała śmierć 5021 mieszkańców. 

1672 r. – W Wittenberdze ukazuje się rozprawa zatytułowana „Femina non Est homo”. „Była to ta sama dekada, kiedy w tej samej Wittenberdze dysputowano temat „Możliwości, że wielbłąd rzeczywiście może przejść przez ucho igielne” i opublikowano „Naukowo-przyrodniczą rozprawę na temat łez czarownic”.

1678 r. – Arcybiskup Salzburga kazał osobiście spalić 97 kobiet, jakoby odpowiedzialne były za zarazę bydła.

1681 rok - w tym roku odbyło się w Zbąszyniu na Wielkopolsce posiedzenie sądu, w trakcie którego kilkunastu osobom, miedzy innymi Krystynie Flanderce ze Starej Kramnicy i Jadwidze Ciemnej z Pierszyna zarzucano udział w sabacie czarownic na Łysej Górze, jak również to "że przyczynili narodowi wiele szkód w bydle i koniach oraz za pomocą czarów swoich robili żywe koniki polne z koniczyny". Oskarżone oczywiście spalono żywcem na stosach. 

1690 - lincz oskarżonych o czary w Gnieźnie, których sąd chciał uniewinnić. Wściekli wyznawcy katolicyzmu doprowadzili do rozruchów, gdy sąd odmówił skazania oskarżanych o czary. Ludność podburzona przez księży doprowadziła do rozruchów oraz samosądów, zarówno na oskarżonych jak i ich rodzinach.  

1700 rok - Reginę Frakową postawiono przed sądem w Obrażejowicach, bo „zbierała coś, a potem bydło chorowało”, a sąsiad widział, jak „nago, tylko w koszulce przez swój ogród biegła bardzo prędko do swojej chałupy”. 

Wiek Osiemnasty - XVIII - Lata 1701-1800 

XVIII w. – Jeszcze u schyłku XVIII wieku zdarzało się, że przełożonymi klasztorów byli ludzie (na przykład opat Trauttmannsdorff w czeskim Tepl), których noga przez lata nie postała w prezbiterium czy konwencie, a kościół zaszczycali tylko w największe święta, za to w klasztorze, obsługiwani przez lokajów w błyszczących liberiach, wydawali wystawne przyjęcia i bale”.

1701 rok - spaleno żywcem na stosie najsłynniejszą czarownicę ze Słupska  Trinę Papisten, znaną z nazwiska po drugim mężu jako Katarzyna Zimmermann. 

1728 r. – Papież Benedykt XIII pielgrzymuje do napletka Abrahama – jeszcze wtedy była to dość ważna relikwia… Kult świętych napletków w średniowieczu – powstawały wtedy nawet całe zakony poświęcone danemu napletkowi, danego świętego. 

1737 rok - Obrońca w procesach o czary i rzucanie uroków pojawił się dopiero w 1737 roku, a gdy 40 lat później (w 1776 r.) zakazano karania śmiercią za czary, nadal nie rozwiązano głównego problemu. Wbrew temu, że lubimy myśleć o Polsce jako o oazie tolerancji, za domniemane czary skazano w Polsce, a także zlinczowano w ramach licznych samosądów setki tysięcy osób. 

1749 rok - Walentyn hrabia Potocki, znany także jako Abraham ben Abraham (ur. około 1720,) to jedyny polski arystokrata, który oficjalnie zmienił wyznanie z katolicyzmu powracając na judaizm. W tradycji żydowskiej uznawany jest za męczennika za wiarę - zginął spalony żywcem na stosie 24 maja.

1749 w Wilnie. Herbarze arystokratyczne na polecenie Kościoła wymazały nawet jego metrykę urodzenia, nie tylko status arystokraty. 

1771 rok - w Brześciu Kujawskim, Zofia Marchewka, polska kobieta, uznana za czarownicę, skazana została na spłonięcie na stosie. W 1771 roku została oskarżona przez ustosunkowanego mieszkańca Brześcia, Kwiatkowskiego, o rzucenie uroku na jego żonę, zamordowana na stosie po dwóch seriach tortur. 

1775 r. - W Polsce w Doruchowie k. Ostrzeszowa odbył się proces 14-tu czarownic. Trzy z nich zmarły zakatowane podczas bestialskich tortur, resztę zaś spalono na stosie w obecności kilku tysięcy bezmyślnych katolickich gapiów. Szczegółową relację naocznego świadka tego procesu oraz tortur i egzekucji tych niewinnych kobiet (takiego określenia wobec nich używał w swojej relacji autor) wydrukowano w 1835 roku w gazecie "Przyjaciel Ludu" (nr 16, 17 i 18). Józef Siemek w książce "Śladami Klątwy" informuje, iż "wiadomość o tej zbrodni zmobilizowała, co śmielsze i uczciwsze umysły do walki z pokutującymi tak długo upiorami średniowiecza. W wyniku tego na najbliższym Sejmie w roku 1776 podjęta została uchwała, która zabraniała sądom stosować tortury i rozpatrywać sprawy o czary". 

1776 rok - uchwałą Sejmu zniesiono w Polsce tortury i karę śmierci za czary, a właściwie zakazano rozpatrywać spraw o czary. 

1789 r. - Papież Grzegorz XVI gani wolność sumienia jako "szaleństwo", "zaraźliwy błąd" i wypowiada się przeciwko wolności handlu książkami.

1791 r. – „Podstawowe prawa zagwarantowane w Deklaracji Praw Człowieka – powszechne równouprawnienie oraz wolność myśli, słowa i prasy, zwłaszcza w kwestiach religijnych – zostały już w brewe Piusa VI Quod aliquantum z 10 marca 1791 roku potępione jako „potworności”. „Czyż można wymyślić coś bardziej absurdalnego – pisze ów papież – niż zadeklarowanie takiej wolności i równości dla wszystkich?”. Kościół nigdy nie odwołał swojego potępienia dla wolności myśli, słowa i prasy. 

Wiek Dziewiętnasty - XIX - Lata 1801-1900 

XIX w. – (I-sza połowa) Grzegorz XVI zakazuje wszelkiej obrony niewolników – w całej znanej historii Kościoła pokonstantyńskiego niewolnicy byli traktowani co najmniej na równi z „towarem”.

1801 r. – Papież Pius VII decyduje się uznać małżeństwo francuskich księży. Decyzja była skutkiem Rewolucji Francuskiej oraz decyzji francuskiego Zgromadzenia Narodowego. 

1806 r. – „salzburski konsystorz zauważał, że „od pewnego czasu w tutejszej diecezji jest więcej niż kiedykolwiek rozwiązłych i moralnie upadłych księży”. 

1811 r. - Ostatni na dzisiejszych ziemiach polskich (jednocześnie ostatni w Europie) przypadek spalenia domniemanej czarownicy na stosie miał miejsce w miejscowości Reszel na Warmii 21 sierpnia 1811 roku na terenie ówczesnego Królestwa Prus włądanego przez Zakon Niemiecki NMP (Maryji). Ofiarą zbrodni kaolickiej religii była Barbara Zdunk. Przed spaleniem skazaną duszono i podtapiano. Miała rzekomo czarami wywołać pożar na zamku. Inkwizycja w Polsce trwała najdłużej w Europie, skoro ostatnią spaloną czarownicą, w swej istocie SŁowianką, rodzimowierczą Poganką, była Polka. O czary były oskarżane głównie osoby potajemnie wyznające tradycje dawnej wiary, wiary ojców! 

1832 r. – Grzegorz XVI uznaje wolność sumienia za „szaleństwo”. (Podobne są w tej kwestii poglądy Leona XIII). 

1836 r. - Grzegorz XVI w nowym wydaniu indeksu ksiąg zakazanych uzależnia czytanie Biblii w językach narodowych od zgody katolickiej Inkwizycji. Zakaz obowiązywał do 1897 r.

1846 r. - 1 czerwca wydano zakaz wstępu do watykańskiego archiwum nawet kardynałom, bez specjalnego zezwolenia papieża.

1846 r. – „Po kolejnym wsparciu Watykanu przez Rothschildów nastąpiło w roku 1846 decyzją Piusa IX uwolnienie Żydów od konieczności cotygodniowego wysłuchiwania kazań chrześcijańskich. I już w

1850 roku otrzymał Pius IX od Rothschildów nową pożyczkę w wysokości aż 50 milionów franków, dzięki której mógł powrócić z Gaety, dokąd uciekł po rewolucji 1848 r”. Również w tym roku Pius IX odrzuca indyferentyzm, a więc pogląd i możliwość uznania dla siebie takiej religii, która nam odpowiada. 

1852 r. - Wprowadzono nabożeństwo majowe do N.M.P., czyli do Maryji, żydowskiej matki Jezusa. 

1854 r. - Wprowadzono dogmat o tzw. Niepokalanym Poczęciu N.M.P., czyli  o Niepokalanym Poczęciu Maryi. 

1855 r. - Sprzeciw Kościoła wobec Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Kościół głosił: "Wolność to bluźnierstwo, wolność to odwodzenie innych od prawdziwego Boga. Wolność to mówienie kłamstw w imię Boga". Wcześniej, do Kongresu Stanów Zjednoczonych, Kościół katolicki wniósł projekt ustawy zabraniającej wydobywania z łona ziemi ropy naftowej, którą Bóg tam umieścił, aby czarci w piekle mieli czym pod kotłami palić.

1864 r. – salezjanka Marguerite Marie Alacoque (1647-1690) została świętą. Z autopsji życia kobiety: „(…) wycięła sobie na piersi monogram Jezusa, a następnie, gdy zbyt szybko się goił, przypalała go płomieniem świecy”. ”(…) w swej autobiografii opisała uczucie szczęścia, jakiego doznała, gdy wypełniła usta fekaliami człowieka, który cierpiał na biegunkę”. Za podobne przypadki kanonizowano również Katarzynę z Genui w 1737 r. Również w 1864 r. Pius XI odrzucił indyferentyzm, „pozwalający każdemu uznać za swoją tę religię, która danemu człowiekowi wydaje się prawdziwa”.

1866 r. – Pius IX wyraża sprzeciw wobec powstania styczniowego z lat 1863-1864 podczas Tajnego Konsystorza w Watykanie. Dało to podstawę do dalszych represji powstańców przez carski reżim w okupowanej Polsce. 

1868 r. - Pius IX nazywa przyjętą rok wcześniej konstytucją austriacką „ohydną ustawą”. W tej konstytucji: „zostaje ustanowiona wolność poglądów, prasy, wyznania, sumienia i nauczania oraz zostają zrównane i uzyskują akceptację ze strony państwa wszelkie wspólnoty religijne”.

1870 r. - Wprowadzono dogmat o nieomylności papieża.

1897 r. - Papież Leon XIII w swej nieomylności dopisuje "Biblię" do "Indeksu ksiąg zakazanych"! 

Wiek Dwudziesty - XX - Lata 1901-2000 

Początek XX w. - Papież Leon XIII uzasadnia karę śmierci: "Kara śmierci jest niezbędnym i skutecznym środkiem dla osiągnięcia celu Kościoła, gdy buntownicy wystąpią przeciw niemu i naruszą jedność duchową".

początek XX w. - Pius X oświadczył dosłownie: "Religia żydowska była podstawą naszej religii, została jednak zastąpiona nauką Chrystusa i nie możemy uznać dalszej racji istnienia tamtej".

1903-1914 rok - pontyfikat papieża Piusa X (Sarto), który był synem polskiego emigranta, Jana Krawca z okolic Toszka i włoszki Margherity. Jako pierwszy będąc jeszcze kardynałem Wenecji wprowadził do seminariów studia biblijne, historię Kościoła i ekonomię społeczną. Surowo potępiał modernizm katolicki, agnostycyzm i immanentyzm. 1 września 1910 Pius X nakazał księżom składanie "Przysięgi antymodernistycznej", którą sam napisał w 1908. Wprowadził wczesną komunię dzieci od wieku 7 lat. Pius X był prekursorem faszystowskiej Akcji Katolickiej i duchowym ojcem faszyzmu. W 1906 wyniósł do godności bazyliki świątynię jasnogórską w Polsce. Nakazał koronację wielu polskich obrazów Maryji Matki Bożej, m.in. w Dzikowie (1904), Lwowie (1905), Krakowie (1907) i Sulisławicach (1913). W 1910 roku podarował drogocenną koronę dla obrazu w Częstochowie i wydał dekret, w którym potwierdzał kult Maryji Matki Bożej jako Królowej Korony Polskie. 

1910 r. - 1 września Pius X nakazał katolickim duchownym składać "Przysięgę modernistyczną", która każe wierzyć, że "Kościół (...) został bezpośrednio i wprost założony przez (...) Chrystusa", oraz nakazuje potępiać "tych, którzy twierdzą, że Wiara, przez Kościół podana, może stać w sprzeczności z historią" oraz "sposób rozumienia i wykładania Pisma św., który, pomijając tradycję Kościoła, analogię Wiary i wskazówki Stolicy Apostolskiej, polega na pomysłach racjonalistycznych". Przysięga miała zapobiec "zamętowi w umysłach wiernych co do istoty dogmatów" wynikającego z postępującej edukacji społeczeństwa. Przysięgę zniósł w 1967 roku papież Paweł VI.

1910 r. – 29 czerwca tegoż roku „katoliccy egzegeci Starego i Nowego Testamentu musieli przysiąc, że zaakceptują wszystkie decyzje papieskiej komisji biblijnej, nie tylko wydane uprzednio, ale i te, które zostanę wydane w przyszłości.

1917 r. - Heretycy i innowiercy mogą odetchnąć ulgą. Po prawie 700 latach nowy "Codex Juris Canonici" formalnie znosi tortury! Duży wpływ na decyzję miało powstanie komunizmu w Rosji Radzieckiej, którego Kościół się wielce przestraszył. 

1918 r. – „jeszcze „Corpus Juris Canonici”, obowiązujący do 1918 r. zbiór katolickich przepisów prawnych, nakazywał żonie podążać za mężem wszędzie, jemu zaś zezwalał na ogłoszenie jej ślubów za niewiążące, na bicie jej, więzienie, krępowanie i głodzenie”.

1923 r. – Episkopat Niemiec „zażądał od kobiet i dziewcząt, by rękawy noszonych przez nie sukienek sięgały poniżej łokci”.

1929 r. – jeszcze w 1929 roku „Święte Oficjum zabroniło wywoływania wytrysku dla umożliwienia rozpoznania choroby na podstawie nasienia”. Inkwizycja szalała w najlepsze niszcząc medycynę i nauki ścisłe. 

1933 r. – Arcybiskup Fryburga Grober przekonuje 25 kwietnia, iż „Nie ma, zatem żadnych przeszkód, by flagi i emblematy Narodowosocjalistycznej Robotniczej Partii Niemiec tolerować w Kościele katolickim i zezwalać na umieszczanie ich w nawach świątyń”. Trzecia Rzesza Adolfa Hitlera podpisuje Konkordat z Watykanem stając się całkowicie podległa politycznie od papieża z Watykanu. 

1934 r. – Katolik Adenauer (były kanclerz RFN) w liście do ministra spraw wewnętrznych z 10 sierpnia pisał: „Zawsze zachowywałem się bardzo poprawnie wobec NSDAP, przy czym niejednokrotnie sprzeniewierzałem się ówczesnym instrukcjom ministerialnym i popadałem w konflikt z poglądami frakcji Centrum w kolońskiej Radzie Miejskiej. Otóż przez wiele lat, wbrew rozporządzeniom pruskiego ministra spraw wewnętrznych, udostępniałem NSDAP boiska sportowe i zezwalałem, by podczas swoich imprez partia ta umieszczała na miejskich masztach flagi z Hakenkreutzem (złamanym krzyżem)”.

1935 r. – 27 sierpnia w trakcie przygotowań faszystowskich Włoch do wojny papież oświadczył, iż wojna obronna mająca ze cel ekspansję coraz liczniejszej ludności może być sprawiedliwa i słuszna.

1936 r. – 20 listopada ewangeliccy biskupi oświadczają: „Wraz z Radą Kościołów Rzeszy stajemy po stronie Fuhrera, skoro naród niemiecki toczy walkę na śmierć i życie z bolszewizmem. (…) Niezmordowanie będziemy nawoływać nasze gminy do tego, by nie szczędziły swych chrześcijańskich sił w toczącej się walce, mamy bowiem pewność, iż w ten sposób można najlepiej przysłużyć się narodowi niemieckiemu”.

1937 r. - 3 stycznia niemieccy biskupi katoliccy, w nawiązaniu do Hiszpanii, głoszą: „Umiłowani diecezjanie! Nasz Fuhrer, kanclerz Rzeszy Adolf Hitler, przewidział zawczasu ekspansję bolszewizmu i dołożył wszelkich starań, by odsunąć to straszne niebezpieczeństwo od narodu niemieckiego i od świata zachodniego. Niemieccy biskupi uważają za swój obowiązek wspierać przywódcę Rzeszy w tej walce obronnej wszystkimi środkami, jakimi obdarzył ich Bóg!”.

1938 r. – 12 stycznia arcybiskup Nogara w Palazzio Venezia wygłosił przemówienie (w obecności biskupów i księży), w którym „prosił Boga o to, by wspierał przywódcę Włoch we wszystkich walkach – na pożytek chrześcijańskiej Italii”. 

1939 r. - Papież Pius XII w liście do hierarchii kościelnej USA dopatruje się przyczyny "dzisiejszych nieszczęść" nie w faszyzmie, lecz m.in. w krótkich spódnicach pań. Poparcie Piusa XII dla hitlerowskiej napaści na Polskę znalazło swój wyraz w encyklice z 20 października 1939 r. Papież uznał ją za "walkę interesów o sprawiedliwy podział bogactw, którymi Bóg obdarzył ludzkość." Tak całkowicie zaakceptował i poparł zajęcie Polski przez katolicki reżim Adolfa Hitlera. 

1941 r. - Tuż po agresji III Rzeszy na ZSRR z watykańskich drukarni wysłano do sztabu wojsk niemieckich duże transporty ukraińskich i rosyjskich modlitewników. Watykan podbite obszary ZSRR podporządkował nuncjaturze berlińskiej nadzorującej gestapo oraz SS oficjalnie akceptując zagarnięcie tych ziem przez katolicki reżim konkordatowy Adolfa Hitlera.

1941 r. - Watykan akceptuje antysemickie poczynania rządu Vichy we Francji i wyraża zgodę na uchwalenie tzw. "Statutu Żydów". Wyrażono nadzieję, że nie ograniczy on prerogatyw Kościoła katolickiego. 

1942 r. – wielki przyjaciel Mussoliniego i Hitlera Serrano Suner, zostaje odznaczony przez papieża Krzyżem Wielkim Orderu Piusa IX. 

1944 r. - Ostatnią osobą w Europie skazaną za czary na karę więzienia była Helen Duncan – medium spirytystyczne z Wielkiej Brytanii. W roku 1944 została ona skazana na 9 miesięcy więzienia. Wyrok wydano na podstawie ustawy Witchcraft Act z 1735 roku. 

1944 r. - za czary skazano w Wielkiej Brytanii inne medium – Jane Rebeccę Yorke. Przekazywała ona informacje o osobach walczących na froncie z pomocą mediumizmu, wywoływania duchów, przy czym oskarżano ją o wywoływanie paniki w społeczeństwie. Z uwagi na podeszły wiek (72 lata) i liczne protesty społeczne skazano ją jedynie na niską grzywnę – 5 funtów i poddano trzyletniemu okresowi próby. Jane Rebecca Yorke była ostatnią osobą w Europie, co do której zapadł wyrok skazujący za czary. Wielka Brytania z jej anglikanizmem i katolicyzmem nie jest nazbyt postępowa. 

1945 r. - Pius XII w orędziu wigilijnym staje w obronie głównych oskarżonych o zbrodnie przeciwko ludzkości. Kuria rzymska interweniuje w sprawie ułaskawienia 200 zbrodniarzy hitlerowskich, w tym m.in. katów polskiego narodu, Franka i Greisera. To niewielki epizod w szeroko zakrojonej akcji ratowania hitlerowców przed odpowiedzialnością karną.

1946 r. - Studenci wydziału prawa Uniwersytetu w Cardiff, rozważają, czy Pius XII powinien zasiąść na ławie oskarżonych przed Międzynarodowym Trybunałem w Norymberdze za całokształt prohitlerowskiej polityki Watykanu w okresie drugiej wojny światowej. 

1950 r. - W petycji do Watykanu, katolicy inspirowani przez maryjnych księży i biskupów proszą o dogmatyzację fizycznego wniebowzięcia Maryi. W odpowiedzi Watykan uchwala dogmat o wniebowzięciu N.M.P., choć w Ewangeliach nie ma o boskości czy wniebowzięciu Mryji ani  słowa.

1954 r. - Pius XII poucza: "To, co nie jest zgodnie z prawdą czy z normą obyczajową nie ma prawa istnieć". Chodzi oczywiście o prawdy i moralność zgodne z nauczaniem Kościoła katolickiego. 

1957 r. – Papież Pius XII oświadcza, że „powtórne małżeństwo, pozostałego przy życiu partnera, jest niepożądane”.

1966 r. - Watykan znosi indeks ksiąg zakazanych, bo nie spełnia już zadania i naraża Kościół na ostrą krytykę.

1975 r. - Papież Paweł VI wyjaśnia w liście do arcybiskupa Coggana, że kobieta ma zakazany wstęp do stanu duchownego, ponieważ "wykluczenie kobiet z kapłaństwa jest zgodne z zamysłem Boga wobec swego Kościoła", choć specjalnie powołana Papieska Komisja Biblijna (składająca się z wybitnych biblistów) orzekła wcześniej, że nie ma przeciwskazań. Zdanie papieża nadal jest ważniejsze od wniosków wypływających z lektury Biblii. Pawła VI poparł bardziej konserwatywny Jan Paweł II.

1978 r. Papieżem zostaje Albino Luciani , człowiek niezwykle skromny, postępowy i uwielbiany przez masy , którego pontyfikat trwał tylko 33 dni. Zgadzał się na stosowanie środków antykoncepcyjnych, dopuszczał kapłaństwo kobiet, sprzeciwiał się celibatowi. Postanawia zniszczyć mafijne struktury watykańskich finansów, a następnie oczyścić Watykan i Kościół z oszustów i aferzystów. Sporządza listę 121 purpuratów watykańskich do natychmiastowego zdymisjonowania. Tuz przed rozpoczęciem zaplanowanych czystek umiera 28 września po "zjedzeniu niestrawnego posiłku" (zostaje otruty). Nie przeprowadzono sekcji zwłok. Jego testament ginie w tajemniczych okolicznościach. 

1978 r. - wstąpienie na papieski tron Polaka związanego z faszystowską organizacją Opus Dei, Karola Wojtyły, który przybiera tytuł Jana Pawła II, cofa Kościół katolicki do epoki początków II Soboru Watykańskiego, gdyż nowy papież jest skrajnym konserwatystą, wstrzymuje lub usuwa wiele z postępowych reform II Soboru, oddaje władzę w ręce tajnej organizacji faszystowskiej rodem z Hiszpanii, Opus Dei, która staje się wywiadem watykańskim od brudnej i mokrej roboty. Pontyfikat Jana Pawła II w latach 1978-2005 wpisuje się do historii ujawnieniem na całym świecie w zasadzie masowej pedofilii i pederastii kleru katolickiego wszystkich szczebli. 

1980 r. - Beatyfikacja jezuity José de Anchieta, który twierdził: "Miecz i żelazny pręt to najlepsi kaznodzieje". Podczas beatyfikacji tego masowego mordercy Indian, papież Jan Paweł II nazwał go apostołem Brazylii, wzorem dla całej generacji misjonarzy i siebie samego. Nie pierwszy to przypadek wyniesienia zbrodniarza na ołtarze. 

1992 r. - Papież Jan Paweł II ogłasza, że potępianie Galileusza za głoszenie heliocentrycznego poglądu, iż Ziemia krąży wokół Słońca (a nie na odwrót), było błędem. Rehabilitacja Galileusza trwała 359 lat.

1993 r. - Watykan uznaje istnienie państwa Izrael. 

1993-2012 r. - Watykański reżim konkordatowy w Polsce zaczyna masowe represje wobec kilkudziesięciu innowierczych mniejszości wyznaniowych, w większości spychając je do podziemia. W latach 1993-2012 odmówiono rejestarcji ponad 100 (stu) związkom wyznaniowym, zawsze wszczynając wobec nich medialną kamanię nienawiści, represje policyjne i szykany parafialne. Dawne obelżywe słowa jak kacerze, heretycy, odstępcy, poganie, zastąpiono nowomową w postaci epitetów sekciarze, sekty, sekty destrukcyjne. 

1999 r. - W stanie Oklahoma w USA 15-letnia Brandi Blackbear została na 15 dni zawieszona w prawach ucznia za "rzucanie uroków". Zabroniono jej również noszenia w szkole lub rysowania emblematów związanych z ruchem Wicca. Wszystko na wniosek chrześcijańskich pedagogów i wierzących rodziców. Prześladowania innowierców, w tym czarownic, jak widać wcale się jeszcze nie skończyły, a jedynie ustało palenie żywcem na stosach. 

2000 r. - 13 marca Kościół katolicki przyznaje, że w ciągu wieków popełnił wiele grzechów w dziedzinie praw człowieka i wolności religijnej. O przebaczenie proszeni są m.in. Żydzi, kobiety i ludy tubylcze. Za przebaczeniem nie idą żadne czyny, które mogłyby naprawić lub upamiętnić wyrządzone krzywdy, ale za to wizerunek Kościoła poprawia się w oczach wiernych. Wręcz przeciwnie, w wieku krajach w tym w Polsce wzrasta ucisk i prześladowanie mniejszości wyznaniowych wyzywanych brutalnie od złych sekt. 

Wiek Dwudziesty Pierwszy - XXI - Lata 2001-2100 

2003 r. w Krakowie miał miejsce nie tyle proces o czary, co proces dotyczący pomówienia o czary. Jerzy M. – rolnik z Woli Kalinowskiej k. Krakowa pozwał do sądu swoją sąsiadkę Annę B., która publicznie stwierdziła, że M. jest czarownikiem, który zabiera mleko od jej krów. Jako dowód przytaczała fakt, iż odstawia on 40 litrów mleka z dwóch krów, podczas gdy ona – jedynie 17 litrów. Charakterystyczne było, iż chociaż rolnik podkreślał, że w czary nie wierzy, obawiał się, iż opowieści sąsiadki zepsują mu opinię. Ostatecznie proces zakończył się ugodą.

2006 r. - 2 lipca przewodniczący Papieskiej Rady do Spraw Rodziny kardynał Alfonso Lopez Trujillo mówi w wywiadzie dla dziennika "Il Tempo", że aborcja "to zbrodnia bardziej przerażająca niż wszystkie wojny światowe". Czyli, że usuwanie nieświadomych istnienia embrionów lub zapłodnionej komórki jajowej jest gorsze niż mordowanie świadomych dzieci przez żołnierzy i w obozach zagłady. 

2009 rok - Do jednego z więzień w chrześcijańskiej Kanadzie trafiła w grudniu 2009 roku kobieta, którą oskarżono o czary. Zgodnie z obowiązującym w Kanadzie od 1892 roku prawem, odprawianie czarów i magii jest zabronione. Pozew przeciwko 36-letniej Vishwantee Persaud został złożony w listopadzie 2009. Z zawartych w nim informacji wynika, że kobieta weszła w układ z prawnikiem Noelem Daley'em, który zapłacił jej 150 tysięcy dolarów za wsparcie przy realizacji przedsięwzięć biznesowych. - poinformował serwis AHN. W ramach wynagrodzenia, kobieta miała mu też pomóc w leczeniu nowotworu. 

2010 rok - w Malawi, małym państwie we Wschodniej Afryce, gdzie większość ludności to chrześcijanie (71,5%), protestanci i katolicy, czarownik został skazany na 2 miesiące więzienia, gdyż - jak orzekł sąd - za sprawą zaklęć sprawił, że deszcz nie padał na pole jego sąsiada. Jak podał w lutym 2010 roku rzecznik malawijskiej policji, 35-letni Chikumbeni Mwanatheu został uznany za winnego "narażania porządku publicznego na niebezpieczeństwo?. Sędzia podkreślił, że kara więzienia "pozwoli wsi cieszyć się spokojem i zapewni jej bezpieczeństwo". Malawi to ubogie państwo w Afryce, od 2009 roku doświadczające klęski suszy, a chrześcijańskie zabobony i Jezusowe gusła są tam niestety powszechne. Kodeks karny w Malawi przewiduje kary do pięciu lat pozbawienia wolności za uciekanie się do czarnej magii. Często dochodzi do samosądów na czarownikach. 

2012 rok - W chrześcijańskiej Oklahomie (USA), w ramach prawa stanowego,  ciągle jeszcze obowiązuje zakaz rzucania czarów na nauczycieli przez uczniów. Oczywiście pod sankcjami karnymi. W Polsce na niektóre ruchy okultystyczne i związane z duchowością Wschodu, ciągle wylewane są straszliwe pomyje w ramach katolickiej mowy nienawiści o innowiercach. Podejrzani o przynależność do innych niż katolickie i protestanckie wyznań religijnych nie mogą pełnić funkcji państwowych, np. w policji czy ABW.

Jak będzie dalej czas pokaże? Na razie w katolickich krajach jest gorzej niż źle. 

Link do tekstu